Welkom terug in de bewoonde wereld!
Door: Ruby
Blijf op de hoogte en volg Ruby
24 Mei 2014 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Hallo lieve bloglezers,
Inmiddels is het alweer een week geleden dat wij aan ons nieuwe avontuur begonnen zijn. Na 3 hele toffe maanden en een inmiddels nieuw ‘thuis’ op Zanzibar, was het best raar om dit alles weer achter ons te laten. Daar gingen we dan, zaterdagochtend om 7.00 uur, compleet afgeladen de boot op. Inmiddels had ik zóveel spullen en zóveel tassen en ken ik intussen de cultuur hier goed genoeg om te weten dat ik alle spullen echt zélf moet en wil dragen om ze niet kwijt te raken. Met een backpack op m’n rug, handtas, trolley, volle mand en nog een grote tas, had ik handen tekort.. Uiteindelijk heb ik de volle mand maar om m’n nek gehangen.. Het zag er waarschijnlijk zeer komisch uit, maar ik had geen keus en alles móest mee! En ik kan jullie vertellen, ik heb het overleefd!
En daar stonden we dan – inmiddels zaterdagavond 22.55 – in Kaapstad. Wauw, wat een wereld van verschil. Vanuit het vliegtuig had ik al lantaarnpalen en snelwegen gespot. De dag erna werd het feest nog completer! We hadden een heerlijk warme douche, er is een supermarkt waar we bruin brood, melk, kaas en vruchtenyoghurt kunnen kopen, er is een shoppingmall vol met kleding en normale winkels en er is gewoon openbaar vervoer! We zijn weer terug in onze Westerse bewoonde wereld! Ik heb nog nooit zo genoten van het doen van boodschappen en het eten van bruin brood met kaas. De volgende grote overgang was de temperatuur van Kaapstad.. Na ruim 3 maanden in minstens 30 graden te hebben geleefd, zijn we hier midden in de winter beland.. Dat wil zeggen, zo’n 15-18 graden. Voor ons erg koud dus, vooral omdat we op pad zijn met welgeteld 1 dik vest..! Omdat we het niet over ons hart konden verkrijgen na 3 maanden een lange broek aan te doen, liepen we daar als eigenwijze toeristen in onze korte broek.. De rest van de bevolking hier loopt in winterjassen met sjaals en handschoenen, dus jullie kunnen jullie de blikken die we kregen vast wel indenken..
Ook is het hostel waar we zitten meer dan prima! Het is mooi ruim, met schone badkamer, warme douches en een keuken met grote koelkast en kookpitten. Heerlijk dat we nu lekker zelf boodschappen kunnen doen en ons eigen eten kunnen koken. Verder is er een grote zithoek met tv, waar we met ons drukke programma overigens geen gebruik van kunnen maken ;-). Het is gezellig druk en vinden het meer dan hilarisch om in het Zuid-Afrikaans met de mensen te kunnen communiceren.
Natuurlijk hebben we inmiddels alle highlights van de stad gezien. We zijn begonnen met de zonsondergang op de berg Signal Hill, een van de 3 grootste bergen van de stad. De dag erna wilden we het iets hoger opzoeken, we zijn de Lion’s Head gaan beklimmen, een berg van 669 meter. In de Lonely Planet van Janouk hadden we opgezocht dat deze tocht zo’n 45 minuten zou duren. Onze tocht duurde toch iets langer.. Namelijk zo’n 2 uur! Hoe dat komt?! Tsjaa.. Het begin ging waanzinnig goed, een zandweggetje waarop we makkelijk konden lopen. Verderop werd het toch iets lastiger en moesten we écht klimmen over alle rotsen, waarbij je een ‘prima’ uitzicht had recht naar beneden het ravijn in.. Daar stond ik dan, met m’n hoogtevrees.. Halverwege durfde ik écht niet meer verder en was ik zó bang.. Alle mensen die weer naar beneden kwamen gaven aan dat ik dit uitzicht écht niet wilde missen en dat het fenomenaal was.. Ondanks dat ik écht bang was, wilde ik niet opgeven en moest en zou ik met eigen ogen ook dit uitzicht kunnen zien. Daar klom ik weer verder, over de meest gevaarlijke stukken met het ravijn enkele centimeters van mij verwijderd, met coach Janouk aan mijn zijde.. Uiteindelijk heeft het iets langer geduurd dan bij de gemiddelde klimmer, maar ik ben boven gekomen! Het uitzicht was inderdaad fe-no-menaal met uitzicht over heel Kaapstad. Stiekem was ik toch best een beetje trots op mezelf dat ik het geflikt heb, ik stond er bovenop! Bovenop de berg kregen we champagne aangeboden, maar gezien het feit dat we ook nog naar beneden moesten, hebben we dit maar geweigerd. Omdat inmiddels de zon al bijna onderging, zijn we na wat foto’s maar weer aan onze terugweg begonnen. Helaas waren we niet snel genoeg en moesten we het laatste stuk van onze terugweg afleggen in het donker.. Omdat we dit niet hadden voorzien, hadden we ook geen zaklamp bij ons.. Achteraf gezien was het behoorlijk gevaarlijk, maar we zijn weer heelhuids beneden gekomen.
De dag erna hadden we nog steeds plezier van onze klim.. We konden namelijk niet op of neer van de spierpijn.. Deze dag stond een tripje naar Robbeneiland gepland en omdat de tickets al betaald waren, was het geen weg meer terug. Met onze kreupele lijfjes zijn we naar de boot ‘gewandeld’ en waren we wonder boven wonder ruim op tijd! Eenmaal op Robbeneiland, werden we eerst met een bus en gids over het eiland gereden. Hierna was het tijd voor het cellencomplex. Hier werden we rondgeleid door een ex-gevangene, die ons zijn eigen verhaal vertelde in zijn ‘eigen’ gevangenis. Ook hebben we de cel van Nelson Mandela gezien, met gevangenisnummer 46664. Wát een kleine hokjes en wát onmenselijk om mensen hierin op te sluiten.. Echt bizar! Na dit ‘mooie’ en bijzondere stukje geschiedenis, liet de ex-prisoner ons ‘vrij’ en was het tijd voor onze eigen ‘walk of freedom’ terug naar de boot.
Omdat het weer die dag stralend was, móesten we ook die dag de Tafelberg op om een mooi uitzicht te hebben. Gezien het feit dat we nog steeds als twee bejaarden liepen, leek het ons niet verantwoord om deze berg te gaan beklimmen en hebben we - heel lui jongens, I know - de kabelbaan genomen. Ook hier was het uitzicht adembenemend. Waar ik vooraf dacht dat de Tafelberg z’n naam eer aan zou doen en écht plat zou zijn, was niets minder waar.. Een rare gewaarwording. Omdat we midden in een waanzinnige fotoshoot zaten en daarom de tijd een beetje waren vergeten, hoorden we ineens het alarm voor de laatste kabel terug.. Omdat we aan de compleet andere kant van de berg stonden, moest er even een sprintje worden getrokken.. Juist ja.. Dat ging niet geheel soepel.. Na wat gekreun, gesteun en gewaggel, waren we net op tijd en konden we weer heerlijk terug met de kabelbaan naar beneden.
Op vrijdag zijn we met George, de taxichauffeur van het hostel, naar Cape of Good Hope gereden. Onderweg zijn we gestopt bij verschillende punten om wat mooie foto’s te maken. Uiteraard zijn we ook uitgestapt bij Boulder’s Beach, het welbekende strand waar de pinguïns rond ‘waggelen’. Hierna zijn we doorgereden naar Cape Point, waar we omhoog geklommen zijn naar ‘the old-lighthouse’. Hier waaide het zó hard, dat ik bang was op te stijgen met spullen en al. Hierna hebben we koers gezet naar Cape of Good Hope, de plaats waar het bekende bord staat. En inderdaad, wij staan daarmee op de foto! Been there, done that! We hebben de Chapman’s peak route teruggenomen, een waanzinnig mooie route langs allerlei stadjes en dorpen langs de kust. Ook hier zijn we verschillende keren gestopt voor wat mooie foto’s. Omdat hier de plaatsnamen in Zuid-Afrikaans zijn geschreven, zijn we langs plaatsen gekomen als ‘Bakoven’, ‘Kommetjie’ en ‘Oude Kraan’. Voor ons erg grappig om te zien. Onze laatste stop was bij het voetbalstadion van Kaapstad, waar Nederland tijdens het WK in 2010 Uruguay wist te verslaan.
Na alle hoogtepunten van Kaapstad inmiddels te hebben gezien, is het alweer bijna tijd om te gaan! Onze volgende stop is Stellenbosch, waar we de wijnvelden gaan bekijken en wijn gaan proeven! Als dat maar goed gaat na 3,5 maand alcoholvrij op Zanzibar……
Omdat we inmiddels de bewoonde wereld weer hebben teruggevonden, kan ik jullie melden dat ik net mijn kleren heb opgehaald van de wasserij! Voor nog geen €7,- zijn ze weer lekker schoon, heerlijk zacht en ruiken ze weer voortreffelijk. Niks geen wassen met de hand meer, maar lekker op de Westerse manier in de wasmachine.. I love it! En om ons inmiddels weer Westerse leven compleet te maken, gaan we vanavond naar de bioscoop!
Hasta la vista, of zoals ze op z’n Zuid-Afrikaans zeggen; totsiens, ek sien jou later!
Inmiddels is het alweer een week geleden dat wij aan ons nieuwe avontuur begonnen zijn. Na 3 hele toffe maanden en een inmiddels nieuw ‘thuis’ op Zanzibar, was het best raar om dit alles weer achter ons te laten. Daar gingen we dan, zaterdagochtend om 7.00 uur, compleet afgeladen de boot op. Inmiddels had ik zóveel spullen en zóveel tassen en ken ik intussen de cultuur hier goed genoeg om te weten dat ik alle spullen echt zélf moet en wil dragen om ze niet kwijt te raken. Met een backpack op m’n rug, handtas, trolley, volle mand en nog een grote tas, had ik handen tekort.. Uiteindelijk heb ik de volle mand maar om m’n nek gehangen.. Het zag er waarschijnlijk zeer komisch uit, maar ik had geen keus en alles móest mee! En ik kan jullie vertellen, ik heb het overleefd!
En daar stonden we dan – inmiddels zaterdagavond 22.55 – in Kaapstad. Wauw, wat een wereld van verschil. Vanuit het vliegtuig had ik al lantaarnpalen en snelwegen gespot. De dag erna werd het feest nog completer! We hadden een heerlijk warme douche, er is een supermarkt waar we bruin brood, melk, kaas en vruchtenyoghurt kunnen kopen, er is een shoppingmall vol met kleding en normale winkels en er is gewoon openbaar vervoer! We zijn weer terug in onze Westerse bewoonde wereld! Ik heb nog nooit zo genoten van het doen van boodschappen en het eten van bruin brood met kaas. De volgende grote overgang was de temperatuur van Kaapstad.. Na ruim 3 maanden in minstens 30 graden te hebben geleefd, zijn we hier midden in de winter beland.. Dat wil zeggen, zo’n 15-18 graden. Voor ons erg koud dus, vooral omdat we op pad zijn met welgeteld 1 dik vest..! Omdat we het niet over ons hart konden verkrijgen na 3 maanden een lange broek aan te doen, liepen we daar als eigenwijze toeristen in onze korte broek.. De rest van de bevolking hier loopt in winterjassen met sjaals en handschoenen, dus jullie kunnen jullie de blikken die we kregen vast wel indenken..
Ook is het hostel waar we zitten meer dan prima! Het is mooi ruim, met schone badkamer, warme douches en een keuken met grote koelkast en kookpitten. Heerlijk dat we nu lekker zelf boodschappen kunnen doen en ons eigen eten kunnen koken. Verder is er een grote zithoek met tv, waar we met ons drukke programma overigens geen gebruik van kunnen maken ;-). Het is gezellig druk en vinden het meer dan hilarisch om in het Zuid-Afrikaans met de mensen te kunnen communiceren.
Natuurlijk hebben we inmiddels alle highlights van de stad gezien. We zijn begonnen met de zonsondergang op de berg Signal Hill, een van de 3 grootste bergen van de stad. De dag erna wilden we het iets hoger opzoeken, we zijn de Lion’s Head gaan beklimmen, een berg van 669 meter. In de Lonely Planet van Janouk hadden we opgezocht dat deze tocht zo’n 45 minuten zou duren. Onze tocht duurde toch iets langer.. Namelijk zo’n 2 uur! Hoe dat komt?! Tsjaa.. Het begin ging waanzinnig goed, een zandweggetje waarop we makkelijk konden lopen. Verderop werd het toch iets lastiger en moesten we écht klimmen over alle rotsen, waarbij je een ‘prima’ uitzicht had recht naar beneden het ravijn in.. Daar stond ik dan, met m’n hoogtevrees.. Halverwege durfde ik écht niet meer verder en was ik zó bang.. Alle mensen die weer naar beneden kwamen gaven aan dat ik dit uitzicht écht niet wilde missen en dat het fenomenaal was.. Ondanks dat ik écht bang was, wilde ik niet opgeven en moest en zou ik met eigen ogen ook dit uitzicht kunnen zien. Daar klom ik weer verder, over de meest gevaarlijke stukken met het ravijn enkele centimeters van mij verwijderd, met coach Janouk aan mijn zijde.. Uiteindelijk heeft het iets langer geduurd dan bij de gemiddelde klimmer, maar ik ben boven gekomen! Het uitzicht was inderdaad fe-no-menaal met uitzicht over heel Kaapstad. Stiekem was ik toch best een beetje trots op mezelf dat ik het geflikt heb, ik stond er bovenop! Bovenop de berg kregen we champagne aangeboden, maar gezien het feit dat we ook nog naar beneden moesten, hebben we dit maar geweigerd. Omdat inmiddels de zon al bijna onderging, zijn we na wat foto’s maar weer aan onze terugweg begonnen. Helaas waren we niet snel genoeg en moesten we het laatste stuk van onze terugweg afleggen in het donker.. Omdat we dit niet hadden voorzien, hadden we ook geen zaklamp bij ons.. Achteraf gezien was het behoorlijk gevaarlijk, maar we zijn weer heelhuids beneden gekomen.
De dag erna hadden we nog steeds plezier van onze klim.. We konden namelijk niet op of neer van de spierpijn.. Deze dag stond een tripje naar Robbeneiland gepland en omdat de tickets al betaald waren, was het geen weg meer terug. Met onze kreupele lijfjes zijn we naar de boot ‘gewandeld’ en waren we wonder boven wonder ruim op tijd! Eenmaal op Robbeneiland, werden we eerst met een bus en gids over het eiland gereden. Hierna was het tijd voor het cellencomplex. Hier werden we rondgeleid door een ex-gevangene, die ons zijn eigen verhaal vertelde in zijn ‘eigen’ gevangenis. Ook hebben we de cel van Nelson Mandela gezien, met gevangenisnummer 46664. Wát een kleine hokjes en wát onmenselijk om mensen hierin op te sluiten.. Echt bizar! Na dit ‘mooie’ en bijzondere stukje geschiedenis, liet de ex-prisoner ons ‘vrij’ en was het tijd voor onze eigen ‘walk of freedom’ terug naar de boot.
Omdat het weer die dag stralend was, móesten we ook die dag de Tafelberg op om een mooi uitzicht te hebben. Gezien het feit dat we nog steeds als twee bejaarden liepen, leek het ons niet verantwoord om deze berg te gaan beklimmen en hebben we - heel lui jongens, I know - de kabelbaan genomen. Ook hier was het uitzicht adembenemend. Waar ik vooraf dacht dat de Tafelberg z’n naam eer aan zou doen en écht plat zou zijn, was niets minder waar.. Een rare gewaarwording. Omdat we midden in een waanzinnige fotoshoot zaten en daarom de tijd een beetje waren vergeten, hoorden we ineens het alarm voor de laatste kabel terug.. Omdat we aan de compleet andere kant van de berg stonden, moest er even een sprintje worden getrokken.. Juist ja.. Dat ging niet geheel soepel.. Na wat gekreun, gesteun en gewaggel, waren we net op tijd en konden we weer heerlijk terug met de kabelbaan naar beneden.
Op vrijdag zijn we met George, de taxichauffeur van het hostel, naar Cape of Good Hope gereden. Onderweg zijn we gestopt bij verschillende punten om wat mooie foto’s te maken. Uiteraard zijn we ook uitgestapt bij Boulder’s Beach, het welbekende strand waar de pinguïns rond ‘waggelen’. Hierna zijn we doorgereden naar Cape Point, waar we omhoog geklommen zijn naar ‘the old-lighthouse’. Hier waaide het zó hard, dat ik bang was op te stijgen met spullen en al. Hierna hebben we koers gezet naar Cape of Good Hope, de plaats waar het bekende bord staat. En inderdaad, wij staan daarmee op de foto! Been there, done that! We hebben de Chapman’s peak route teruggenomen, een waanzinnig mooie route langs allerlei stadjes en dorpen langs de kust. Ook hier zijn we verschillende keren gestopt voor wat mooie foto’s. Omdat hier de plaatsnamen in Zuid-Afrikaans zijn geschreven, zijn we langs plaatsen gekomen als ‘Bakoven’, ‘Kommetjie’ en ‘Oude Kraan’. Voor ons erg grappig om te zien. Onze laatste stop was bij het voetbalstadion van Kaapstad, waar Nederland tijdens het WK in 2010 Uruguay wist te verslaan.
Na alle hoogtepunten van Kaapstad inmiddels te hebben gezien, is het alweer bijna tijd om te gaan! Onze volgende stop is Stellenbosch, waar we de wijnvelden gaan bekijken en wijn gaan proeven! Als dat maar goed gaat na 3,5 maand alcoholvrij op Zanzibar……
Omdat we inmiddels de bewoonde wereld weer hebben teruggevonden, kan ik jullie melden dat ik net mijn kleren heb opgehaald van de wasserij! Voor nog geen €7,- zijn ze weer lekker schoon, heerlijk zacht en ruiken ze weer voortreffelijk. Niks geen wassen met de hand meer, maar lekker op de Westerse manier in de wasmachine.. I love it! En om ons inmiddels weer Westerse leven compleet te maken, gaan we vanavond naar de bioscoop!
Hasta la vista, of zoals ze op z’n Zuid-Afrikaans zeggen; totsiens, ek sien jou later!
-
24 Mei 2014 - 18:17
Anja:
Lieve Ruby Dank voor je prachtige reisverslag Echt super wat een reis zeg Dit doe je ook niet ieder jaar
Geniet nog van je vakantie samen met Janouk . Heel veel plezier Liefs Anja Wilfred en een knuffel van Chavi -
24 Mei 2014 - 18:26
Jan De Jager:
Dat sie ter nie slecht uit nie -
24 Mei 2014 - 23:37
Yvonne:
Wat een belevenissen allemaal!!!altijd weer leuk om te lezen!!!geniet van alles daar en doe voorzichtig buuf!!!! -
25 Mei 2014 - 10:27
Martine Elseman:
Wat zien en beleven jullie ontzettend veel! Maar goed dat je een reisverslag maakt, want dit is straks niet meer na te vertellen :-) Geniet van Stellenbos en de wijnvelden... Benieuwd hoe je het vindt. -
25 Mei 2014 - 10:51
Eelkje:
Wat een leuk verslag weer,ga er altijd even lekker voor zitten en geniet er van.Nog heel veel plezier daar.liefs van ons 2!! -
25 Mei 2014 - 11:59
Janica:
Hallo lieverd,
Wat een geweldig leven heb jij op dit moment toch .... ouders moeten het goed voorbeeld geven zeggen ze ..... maar dit heb ik toch echt allemaal gemist in mijn jeugd ....
Het is zo leuk om mee te kunnen reizen via je blogs en mooie foto's!
Fijn ook om te lezen dat je zo geniet van weer eens zelf koken ..... kunnen we je als je weer thuis bent dan ook naast de 5 wekelijkse ontbijtbeurt op zondagochtend ook inroosteren in het kookschema??? Lijkt me heerlijk!
Je opa's en oma's gaan nu echt de weken af tellen voor dat je terugkomt .... er wordt uitgekeken naar 26 juni! Vandaag gaan wij de 1e verjaardag van Lodewijk vieren en de 76e verjaardag van Opa Nieuwland .... op beide feestjes zal je heus wel aanwezig zijn ... niet letterlijk maar wel doordat iedereen je blogs leest en het daar ongetwijfeld over zal gaan. De taart .... ja die moet je missen ... maar vergeleken met alles wat wij t.o.v. jou missen is dat maar een kleinigheid toch?
Geniet nog maar samen met Janouk van alle moois dat je nog gaat zien de komende weken en pas goed op elkaar en jullie spullen. Naast de warme douche, zelf koken en het leuke taaltje hebben jullie de criminaliteit daar namelijk ook al mogen ervaren doordat Janouk van haar pinpas is bestolen op de 1e dag na aankomst .... blijf alert ... pas goed op elkaar en op je waardevolle spullen.
Hele hele dikke kus, je mamsie!XXXXXX -
25 Mei 2014 - 19:45
Ineke:
Weer heel leuk om te lezen en wat een schitterende foto's. Blijf op elkaar passen en nog heel veel plezier xx
-
25 Mei 2014 - 22:12
Willy Van Pelt:
hoi Rubby voor de zoveelste keer ....... wat een geweldig verhaal...... en wat een mooie foto,s
het is nu het GROTE GENIETEN zo te zien en te lezen
blijf goed op elkaar en op je spullen passen en geniet nog van alle mooie dingen om je heen
dikke knuffel van ons
lucas en willy
-
26 Mei 2014 - 08:29
Rebecca:
Ooh ruub wat ben ik toch ontzettend jaloers op wat jij allemaal meemaakt haha.
Na een super avontuur op zanzibar nu nog heerlijk rondreizen. Echt heerlijk hoor meid.
Wat super grappig dat strandje met die pinguins!! en wat een mooi uitzicht vanaf die lion's head!
Nou meid geniet er nog maar lekker van!! Voor je het weet ben je weer in Nederland.
Dikke kus van Rebecca -
26 Mei 2014 - 13:41
Kees:
Ha meissie,
Wat een mooi verhaal weer. Nog meer indrukken te verwerken dan wij, ongelooflijk.
Wat is het in Zuid Afrika ook mooi zeg en je hoogtevrees angst overwonnen.
Veel plezier in Stellenbosch bij de wijnvelden. Zuid Afrikaanse wijn is nl heel erg lekker Ben weer een beetje jaloers op jullie.
Zal zorgen dat ik een vol wijnrek heb met uiteraard ZA wijn.
Wat een genot om te lezen dat je koken leuk gaat vinden.
Ben benieuwd hoe jij de bobotie maakt.
Maak er nog wat moois van en let nogmaals goed op elkaar.
Liefs,
Papsie xxxx -
26 Mei 2014 - 15:14
Oma En Opa Hessler:
Lieve Ruby,
Toen ik vanmiddag bij je moeder was om met Lodewijk te gaan wandelen hoorde ik dat je geapt had en
waarin je aangaf dat wij nog niet gereageerd hadden op je laatste blog.
Welnu wij zijn gisterenmiddag vanaf de camping naar de verjaardag van Lodewijk gegaan en daar werd
medegedeeld dat je een nieuwe blog had gestuurd, aangezien wij op de camping geen computer hebben
was dit voor ons een nieuwtje. Na het vieren van de verjaardag zijn met Johan, Miranda en Maureen mee
gegaan om te eten en waren derhalve laat thuis. Hopelijk wil en kan dit als excuus aanvaarden !
Vandaag hebben wij de blog, alsmede je felicitatie voor Lodewijk, gelezen en vinden het fijn dat jullie zo
genieten. Ook zijn wij trots op je dat je de hoogtevrees overwonnen hebt. Geniet nog maar van al het
moois, wij gaan de tijd aftellen. Veel kussen en knuffels van Oma en mij. -
26 Mei 2014 - 18:44
Janoukies Mama:
He dappere klimgeit,
Fantastisch die foto's vanaf de top of the two mountains. Well done, Ruby! Krijg zelf ook altijd van die maagsprongetjes als ik van héél hoog naar beneden kijk, dus met echte, serieuze hoogtevrees moet dit een enorme overwinning geweest zijn voor jou. Maar zeg nu zelf; als je de plaatjes ziet, had je het ondanks alles toch niet willen missen?
En wat maken jullie veel mee zeg. Wij hebben hier thuis de ervaringen van Zanzibar en de geweldige safari nog dagelijks in onze herinnering en bij jullie moet dat bijna per etmaal plaats maken voor weer nieuwe indrukken. Prachtig maar ook zwaar vermoeiend denk ik. Daarom des te fijner, dat je je nu niet meer druk hoeft te maken over de was, de warme douche en de stroom. En wat een luxe om weer gewoon relaxed onder de dekens te kunnen liggen, zonder gewekt te worden door de ringtonen van een Massai...
Jullie lijstje in Capetown is afgehandeld en de beroemde foto bij het bord van Kaap de Goede Hoop is gemaakt. Kan ook zo op linnen aan de muur :-) Binnenkort kun je je hele muur wel behangen met al die mooie mijlpalen.
Ben benieuwd naar de fietsverhalen in Stellenbosch en vooral of jullie nog recht konden fietsen na het proeven van al die heerlijke Afrikaanse wijnen.
Enjoy en take care!
xxx Yolanda -
27 Mei 2014 - 22:42
Yvonne Stam:
Het blijft bijzonder om je verhalen te lezen. Geniet er nog van. xxx Yvonne -
30 Mei 2014 - 09:39
Mario:
Hoi Ruby,
Waanzinnig om dat zo te lezen, super trots dat jullie dat allemaal zo goed doen. Geniet nog maar even van al dat moois. Voor je het weet zit je weer in dat platte kikkerlandje.
Iedereen zal weer blij zijn je te zien.
Lodewijk vind je auto heel mooi, bedankt en een dikke knuffel.
Liefs Mario, Anne-Christien en Lodewijk. Xx -
03 Juni 2014 - 16:53
Oma En Opa Van Boy En Babette:
Hallo Ruby,
Een beetje laat reageren, maar ik zag nu pas je blog. Kind wat een heerlijke tijd maak je mee. Dit pakken ze nooit meer van je af. Dus blijf nog maar even genieten. En petje af voor je durf om naar boven te klimmen. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Volgende keer hoop ik wat sneller te zijn. Nog een hele fijne tijd en we horen vast weer van je. Liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
