Welcome to maternity
Door: Ruby
Blijf op de hoogte en volg Ruby
16 April 2014 | Tanzania, Zanzibar
Hallo vrienden daar in Nederland, hier weer een update vanuit Afrika!
Na alle regen van de afgelopen weken, was het vorig weekend zonnig! Helemaal top, want op de zaterdag hadden we namelijk de Blue Safari gepland. Met ons hele huis en met nog wat mensen uit het ziekenhuis, vertrokken we met een busje naar Fumba, de zuidkant van het eiland. Daar zijn we op de boot gestapt en zijn we eerst naar een zandbank gevaren waar we vers fruit kregen. Vervolgens werd de boot midden op zee stilgelegd en mochten we de boot uit springen met onze zwemflappers en onze snorkels. Waaaauw, hier konden we snorkelen tussen de mooie vissen en tussen het mooie koraal. Echt waanzinnig mooi.. Nadat we allemaal moe waren van onze enorme snorkeltocht, zijn we naar het volgende eilandje vertrokken voor een visbarbecue. En jullie kunnen trots op me zijn, want ik heb alles gegeten; 2 soorten kreeft, inktvis, tonijn en garnalen.. En wonder boven wonder vond ik het nog lekker ook.. Na deze lunch zijn we als inmiddels rode kreeftjes ourselves, weer op de boot gegaan richting ons eigen eiland, Zanzibar!
Ook zijn Janouk en ik vorige week vertrokken naar onze laatste afdeling; Maternity. Deze afdeling zal jullie misschien bekender in de oren klinken als de verloskamers.. En men, wat hebben we hier weer veel gezien. Nadat we aangekomen waren op de afdeling, was er een meeting gaande.. Of we even konden wachten op een bankje op zaal.. Hier kon ik direct de eerste beelden en vooral de zeer smeuïge aroma’s in me opnemen.. Zoals ik al gezien had op de andere afdelingen, staan alle bedden heel knus bij elkaar.. Zo ook hier.. Alle vrouwen hebben een geel plastic zeiltje, waarop zij op hun bed zitten. Ook hier zitten er vrouwen met 2 á 3 in één bed, allemaal hun weeën weg te puffen, waarbij de een nog harder gilt dan de ander.. En dan de geur.. Jullie mogen blij zijn dat ik hiervandaan alleen foto’s kan bijvoegen en geen geuren.. Jakkes..
Oke, daar gingen we dan.. in onze groene pakjes zijn we de verloskamers opgegaan. Deze bestaat uit 3 ijzeren tafels, zie de foto hieronder voor een beeld, waarop de vrouwen gaan bevallen. Het gele zeiltje wordt op de ‘tafel’ gelegd en de bak achter de tafel wordt gebruikt om het bloed en vruchtwater in op te vangen. Nog geen 10 minuten nadat we waren gearriveerd, kwam daar vrouw nummer 1 al, lopend van de ward naar de verloskamer, het gele zeiltje tussen haar benen. De eerste bevalling in mijn leven die ik ging zien.. Het is hier heel gewoon dat de vrouwen op de ward blijven totdat ze zo’n 9 cm ontsluiting hebben en dan lopend met hun gele zeiltje naar de verloskamer vertrekken. Deze vrouw klom tussen al haar weeën door op de tafel en na 3x persen was het kind er al uit.. Het ging allemaal zo snel, dat de vrouwen aan de tafel met z’n allen het kind moesten grijpen, het was namelijk al bijna in de bak aan het einde van de tafel beland.. Nadat het kind wat opstartproblemen had, ging het uiteindelijk toch huilen.. Wat een opluchting! Het kind wordt dan ook direct bij de moeder weggehaald omdat het zogenaamd direct ‘gewogen’ moet worden.. Heel belangrijk natuurlijk.. Daarna wordt het in een kanga gewikkeld en wordt het op een kussen op een soort plank gelegd, buiten het zicht van de moeder en alle zusters.. Daar lag het kind, te krijsen met naast zich 2 babylijkjes.. Die worden namelijk volledig in kanga’s ‘gerold’ als een soort ingepakt snoepje met een sticker met naam erop en worden neergelegd op ditzelfde kussen.. Hóe bizar.. In deze tussentijd wordt de moeder gehecht en vraagt totaal niet om het kind.. Omdat wij het zielig vonden, hebben we de baby gepakt en zijn we ermee naar de moeder gelopen, die zonder enige emotie naar ons keek en haar kind ook niet wilde hebben.. Na de hechtingen werd de vrouw aan de onderkant nog wat 'opgepoetst' met haar kanga en kon ze zich aankleden. Een kwartier na haar bevalling liep ze weer, terug naar de ward.. Waar wij elkaar nog vol verbazing stonden aan te kijken, hoorden we dat er een keizersnede ging plaatsvinden bij een albinovrouw. Deze hebben we ook kunnen zien! Een vreemd beeld om te zien hoe deze vrouw na een klein sneetje van onder haar navel volledige werd ‘opengescheurd’ en de gynaecoloog met bijna zijn hele arm verdween in de buik van de vrouw, om eens lekker te gaan wroeten en het kind eruit te trekken.. Na deze dag was voor mij al duidelijk dat ik zelf voorlopig nog geen kinderen hoef..
De dag erna was het veel drukker op de afdeling.. Alle 3 de bevaltafels waren bezet en er kwamen nog 2 vrouwen om te bevallen.. Omdat er geen plaats was moesten zij plaatsnemen met hun gele zeiltje op de grond.. Kunnen jullie het je voorstellen?! Nadat een van de vrouwen die wél plaats had was bevallen, moest zij per direct van de tafel af en op de grond gaan zitten en kon zonder de tafel eerst schoon te maken, de wachtende vrouw plaatsnemen.. De zojuist bevallen vrouw kon op de grond wachten op haar hechtingen aan het einde van de tafel, waardoor zij op de eerste rang bij de bevalling van de vrouw na haar zat. En zo gaat het echt hier.. Het lijkt af en toe echt wel een gekkenhuis.. Het gebeurt ook regelmatig dat de verloskamers niet meer haalbaar zijn en dat de vrouw gewoon midden op de ward bevalt en haar kind eruit perst met én nog een andere vrouw in het bed én met nog 40 vrouwen om zich heen die hier allemaal van kunnen meegenieten..
Bij de volgende bevalling dachten ze wel dat ík deze kon gaan doen.. Na uitleggen dat ik dat niet kon, werd mij op nogal hard volume toegeschreeuwd dat ik dit wel kon en moest doen.. Op dat moment heb ik op nóg harder volume geschreeuwd dat ik dit niet kon, haar ging assisteren en zij mij precies moest vertellen wat ik moest doen.. En daar ging ze dan, op haar dooie gemakje haar handschoenen aandoen terwijl het babyhoofdje er al uitkwam.. Ik heb wel geholpen bij de bevalling.
Ook hebben we nog een kijkje genomen op neonatologie, wat een kleine hummeltjes lagen daar.. De een nog kleiner en schattiger dan de ander! Hier konden Janouk en ik helpen met het voeden van een tweeling. We hebben hen 3 dagen lang gevoed en ze werden door de zusters al benoemd tot ‘onze’ tweeling. Helemaal leuk!
Afgelopen weekend zijn we met 5 meiden uit het huis naar Kendwa geweest, hier was op zaterdag namelijk de fullmoon-party. Helaas was het weer nogal bewolkt en regenachtig.. Maar dat mocht de pret niet drukken.. Janouk en ik hadden een bamboe hutje, helemaal leuk! Tot ’s nachts.. Wat hebben wij slecht geslapen.. Doordat het hutje van bamboe was, voelden we alle wind van buiten en hadden we ook overal beesten, de gekko’s liepen door ons bed heen.. Daarnaast deed de lamp het niet, spoelde de wc niet door, kwamen er wel 3 druppels water uit de douche en zaten onze lakens vol vlekken.. De volgende ochtend hebben we hiervan toch maar melding gemaakt en konden we verhuizen naar een andere kamer. De tweede nacht hebben we dan ook goddelijk geslapen! Na overdag wat op het strand gehangen te hebben en allemaal maar massaal een henna te hebben laten zetten, was zaterdagavond de fullmoon-party. Wát een feest! Het feest was op het terrein van een resort, waar eerst allemaal dansacts plaatsvonden. Hierna ging de muziek aan en ging iedereen de dansvloer op. En wat kunnen die Afrikanen dansen zeg.. Unbelievable.. Daar stonden wij dan, als een stelletje houterige Nederlanders.. Hahaha. Ze willen allemaal hun beste dance moves showen en vormen dan allemaal een kring, waarin ze een voor een hun kunstjes vertonen. Daarnaast kwamen er ook veel toeristen op af! Wat hebben we met z’n allen genoten van dit toffe feest!
Inmiddels zit ik al ruim 2 maanden op Zanzibar en ga ik steeds meer mijn bruine boterham met oude kaas en mijn lekkere koude glaasje Campina melk missen.. Ook word ik regelmatig wakker en heb ik midden in de nacht trek in de meest rare dingen.. Koude slagroomsoesjes, warme appeltaart uit de oven, een lekkere bitterbal of verse stroopwafels.. Ik eet ze in Nederland bijna nooit.. Maar nu kan alles naar binnen.. Helaas wordt het nog even wachten..
Komende week blijven we de verloskamers combineren met de afdeling neonatologie. Ook voer ik nog meerdere malen per week mijn nieuwe hobby uit; het wassen van mijn kleding. Inmiddels zijn we overgegaan op een strenge procedure voor het wassen van de kleding.. Het komt namelijk alleen in aanmerking als het ‘zichtbaar vuil’ is of als het stinkt naar ziekenhuis.. En zelfs dán zijn we lang bezig..
Tot de volgende blog! Ik zie jullie reacties wel weer verschijnen!
Dikke kusssss xxxxxxxxxx
Na alle regen van de afgelopen weken, was het vorig weekend zonnig! Helemaal top, want op de zaterdag hadden we namelijk de Blue Safari gepland. Met ons hele huis en met nog wat mensen uit het ziekenhuis, vertrokken we met een busje naar Fumba, de zuidkant van het eiland. Daar zijn we op de boot gestapt en zijn we eerst naar een zandbank gevaren waar we vers fruit kregen. Vervolgens werd de boot midden op zee stilgelegd en mochten we de boot uit springen met onze zwemflappers en onze snorkels. Waaaauw, hier konden we snorkelen tussen de mooie vissen en tussen het mooie koraal. Echt waanzinnig mooi.. Nadat we allemaal moe waren van onze enorme snorkeltocht, zijn we naar het volgende eilandje vertrokken voor een visbarbecue. En jullie kunnen trots op me zijn, want ik heb alles gegeten; 2 soorten kreeft, inktvis, tonijn en garnalen.. En wonder boven wonder vond ik het nog lekker ook.. Na deze lunch zijn we als inmiddels rode kreeftjes ourselves, weer op de boot gegaan richting ons eigen eiland, Zanzibar!
Ook zijn Janouk en ik vorige week vertrokken naar onze laatste afdeling; Maternity. Deze afdeling zal jullie misschien bekender in de oren klinken als de verloskamers.. En men, wat hebben we hier weer veel gezien. Nadat we aangekomen waren op de afdeling, was er een meeting gaande.. Of we even konden wachten op een bankje op zaal.. Hier kon ik direct de eerste beelden en vooral de zeer smeuïge aroma’s in me opnemen.. Zoals ik al gezien had op de andere afdelingen, staan alle bedden heel knus bij elkaar.. Zo ook hier.. Alle vrouwen hebben een geel plastic zeiltje, waarop zij op hun bed zitten. Ook hier zitten er vrouwen met 2 á 3 in één bed, allemaal hun weeën weg te puffen, waarbij de een nog harder gilt dan de ander.. En dan de geur.. Jullie mogen blij zijn dat ik hiervandaan alleen foto’s kan bijvoegen en geen geuren.. Jakkes..
Oke, daar gingen we dan.. in onze groene pakjes zijn we de verloskamers opgegaan. Deze bestaat uit 3 ijzeren tafels, zie de foto hieronder voor een beeld, waarop de vrouwen gaan bevallen. Het gele zeiltje wordt op de ‘tafel’ gelegd en de bak achter de tafel wordt gebruikt om het bloed en vruchtwater in op te vangen. Nog geen 10 minuten nadat we waren gearriveerd, kwam daar vrouw nummer 1 al, lopend van de ward naar de verloskamer, het gele zeiltje tussen haar benen. De eerste bevalling in mijn leven die ik ging zien.. Het is hier heel gewoon dat de vrouwen op de ward blijven totdat ze zo’n 9 cm ontsluiting hebben en dan lopend met hun gele zeiltje naar de verloskamer vertrekken. Deze vrouw klom tussen al haar weeën door op de tafel en na 3x persen was het kind er al uit.. Het ging allemaal zo snel, dat de vrouwen aan de tafel met z’n allen het kind moesten grijpen, het was namelijk al bijna in de bak aan het einde van de tafel beland.. Nadat het kind wat opstartproblemen had, ging het uiteindelijk toch huilen.. Wat een opluchting! Het kind wordt dan ook direct bij de moeder weggehaald omdat het zogenaamd direct ‘gewogen’ moet worden.. Heel belangrijk natuurlijk.. Daarna wordt het in een kanga gewikkeld en wordt het op een kussen op een soort plank gelegd, buiten het zicht van de moeder en alle zusters.. Daar lag het kind, te krijsen met naast zich 2 babylijkjes.. Die worden namelijk volledig in kanga’s ‘gerold’ als een soort ingepakt snoepje met een sticker met naam erop en worden neergelegd op ditzelfde kussen.. Hóe bizar.. In deze tussentijd wordt de moeder gehecht en vraagt totaal niet om het kind.. Omdat wij het zielig vonden, hebben we de baby gepakt en zijn we ermee naar de moeder gelopen, die zonder enige emotie naar ons keek en haar kind ook niet wilde hebben.. Na de hechtingen werd de vrouw aan de onderkant nog wat 'opgepoetst' met haar kanga en kon ze zich aankleden. Een kwartier na haar bevalling liep ze weer, terug naar de ward.. Waar wij elkaar nog vol verbazing stonden aan te kijken, hoorden we dat er een keizersnede ging plaatsvinden bij een albinovrouw. Deze hebben we ook kunnen zien! Een vreemd beeld om te zien hoe deze vrouw na een klein sneetje van onder haar navel volledige werd ‘opengescheurd’ en de gynaecoloog met bijna zijn hele arm verdween in de buik van de vrouw, om eens lekker te gaan wroeten en het kind eruit te trekken.. Na deze dag was voor mij al duidelijk dat ik zelf voorlopig nog geen kinderen hoef..
De dag erna was het veel drukker op de afdeling.. Alle 3 de bevaltafels waren bezet en er kwamen nog 2 vrouwen om te bevallen.. Omdat er geen plaats was moesten zij plaatsnemen met hun gele zeiltje op de grond.. Kunnen jullie het je voorstellen?! Nadat een van de vrouwen die wél plaats had was bevallen, moest zij per direct van de tafel af en op de grond gaan zitten en kon zonder de tafel eerst schoon te maken, de wachtende vrouw plaatsnemen.. De zojuist bevallen vrouw kon op de grond wachten op haar hechtingen aan het einde van de tafel, waardoor zij op de eerste rang bij de bevalling van de vrouw na haar zat. En zo gaat het echt hier.. Het lijkt af en toe echt wel een gekkenhuis.. Het gebeurt ook regelmatig dat de verloskamers niet meer haalbaar zijn en dat de vrouw gewoon midden op de ward bevalt en haar kind eruit perst met én nog een andere vrouw in het bed én met nog 40 vrouwen om zich heen die hier allemaal van kunnen meegenieten..
Bij de volgende bevalling dachten ze wel dat ík deze kon gaan doen.. Na uitleggen dat ik dat niet kon, werd mij op nogal hard volume toegeschreeuwd dat ik dit wel kon en moest doen.. Op dat moment heb ik op nóg harder volume geschreeuwd dat ik dit niet kon, haar ging assisteren en zij mij precies moest vertellen wat ik moest doen.. En daar ging ze dan, op haar dooie gemakje haar handschoenen aandoen terwijl het babyhoofdje er al uitkwam.. Ik heb wel geholpen bij de bevalling.
Ook hebben we nog een kijkje genomen op neonatologie, wat een kleine hummeltjes lagen daar.. De een nog kleiner en schattiger dan de ander! Hier konden Janouk en ik helpen met het voeden van een tweeling. We hebben hen 3 dagen lang gevoed en ze werden door de zusters al benoemd tot ‘onze’ tweeling. Helemaal leuk!
Afgelopen weekend zijn we met 5 meiden uit het huis naar Kendwa geweest, hier was op zaterdag namelijk de fullmoon-party. Helaas was het weer nogal bewolkt en regenachtig.. Maar dat mocht de pret niet drukken.. Janouk en ik hadden een bamboe hutje, helemaal leuk! Tot ’s nachts.. Wat hebben wij slecht geslapen.. Doordat het hutje van bamboe was, voelden we alle wind van buiten en hadden we ook overal beesten, de gekko’s liepen door ons bed heen.. Daarnaast deed de lamp het niet, spoelde de wc niet door, kwamen er wel 3 druppels water uit de douche en zaten onze lakens vol vlekken.. De volgende ochtend hebben we hiervan toch maar melding gemaakt en konden we verhuizen naar een andere kamer. De tweede nacht hebben we dan ook goddelijk geslapen! Na overdag wat op het strand gehangen te hebben en allemaal maar massaal een henna te hebben laten zetten, was zaterdagavond de fullmoon-party. Wát een feest! Het feest was op het terrein van een resort, waar eerst allemaal dansacts plaatsvonden. Hierna ging de muziek aan en ging iedereen de dansvloer op. En wat kunnen die Afrikanen dansen zeg.. Unbelievable.. Daar stonden wij dan, als een stelletje houterige Nederlanders.. Hahaha. Ze willen allemaal hun beste dance moves showen en vormen dan allemaal een kring, waarin ze een voor een hun kunstjes vertonen. Daarnaast kwamen er ook veel toeristen op af! Wat hebben we met z’n allen genoten van dit toffe feest!
Inmiddels zit ik al ruim 2 maanden op Zanzibar en ga ik steeds meer mijn bruine boterham met oude kaas en mijn lekkere koude glaasje Campina melk missen.. Ook word ik regelmatig wakker en heb ik midden in de nacht trek in de meest rare dingen.. Koude slagroomsoesjes, warme appeltaart uit de oven, een lekkere bitterbal of verse stroopwafels.. Ik eet ze in Nederland bijna nooit.. Maar nu kan alles naar binnen.. Helaas wordt het nog even wachten..
Komende week blijven we de verloskamers combineren met de afdeling neonatologie. Ook voer ik nog meerdere malen per week mijn nieuwe hobby uit; het wassen van mijn kleding. Inmiddels zijn we overgegaan op een strenge procedure voor het wassen van de kleding.. Het komt namelijk alleen in aanmerking als het ‘zichtbaar vuil’ is of als het stinkt naar ziekenhuis.. En zelfs dán zijn we lang bezig..
Tot de volgende blog! Ik zie jullie reacties wel weer verschijnen!
Dikke kusssss xxxxxxxxxx
-
16 April 2014 - 15:11
Willy Van Pelt:
hoi Ruby wat een gezellig verhaaltje weer...leuke foto,s
vooral de tafel met de blauwe bak...schuif alles er maar in ....bizar hoor
geweldig dat je vis etc nu best lekker vind ik ben heel erg jaloers op die lekker kreeften die op die schaal liggen...jammie jammmie
en gaat het snorkelen wat beter ?
groetjes van Lucas en mij -
16 April 2014 - 15:53
Anja:
Lieve Ruby
Wat een ervaring weer PFFFFF We kunnen ons niet voorstellen hoe het er daar aan toe gaat
Het is wel leuk om te lezen meid het word een heel boek werk Petje af , geniet nog van je tijd daar Als je weer in holland bent staat er een appeltaart voor je klaar
Liefs en een dikke kus Anja Wilfred en Chavi -
16 April 2014 - 15:53
Mario:
Hoi Ruby,
Als ik dat zo lees heeft Stien toch een luxe bevalling gehad, met een zacht bed en TV/warme douche alles er op en eraan. Maar wat een super ervaring. Dat kan ik helemaal beamen. Met al die leuke uitjes mag je niet klagen over werkdruk. Geniet er nog maar van voor je het weet moet je weer wennen aan de drukte hier in Nederland. XX Mario, Stien en Lodewijk. -
16 April 2014 - 16:22
Yvonne:
Zo wat ben ik blij dat ik hier in Nederland bevallen bent.
xx Yvonne -
16 April 2014 - 16:34
Wilfred:
Hoi Ruby, dat was een hele bevalling dit reisverslag hahaha. Wederom leuk om te lezen, en onze trots blijft maar groeien!
Groetjes,
Wilfred -
16 April 2014 - 16:49
Oma En Opa Hessler:
Lieve Ruby,
Wij hebben je reisverslag weer met interesse gelezen. Onvoorstelbaar zo als het er daar aan toe gaat
in het ziekenhuis. Leuk is het te lezen hoe je geniet van de uitstapjes. Ook kunnen wij het begrijpen
dat je trek gaat krijgen in slagroomsoesjes, appeltaart, bitterballen etc etc. Voorlopig zal het bij trek
moeten blijven maar gelukkig gaat de tijd door, en dan zien wij je weer.
Groetjes, kussen en knuffels van Oma en Opa. -
16 April 2014 - 21:16
Yvonne:
Hee buufie,wat jij in 2 mnd mee maakt heb ik in mijn hele leven niet meegemaakt!!!!!!!je kan er straks een boek over schrijven!!!je hebt de helft al met je blogs!!!!!!!Hahahahahaha
Nog ff en je mag dit alles met je familie vd overkant delen!!!!!
een lieve groet van ons (van de overkant)haha -
16 April 2014 - 21:33
Matty:
Haai Ruby,
Haaaaaaaa je eerste, niet eigen, bevalling....... Geweldig trots op jezelf natuurlijk... Wellicht dat dat jonge wereldburgertje in je armen je in laat zien dat kinderen in de toekomst toch wel erg mooi is.... En joh dan beval je toch in Nederland en niet in Zanzibar....hihihi
Have fun, maar dat lukt gezien de foto,s wel.
Groetjes Matty -
17 April 2014 - 14:24
Kees:
Hey Ruppie,
Nog een dikke week voordat we elkaar weer mogen omarmen en knuffelen.
Ik zie er nu al naar uit en heb er onwijs veel zin in om te zien hoe jullie daar het hoofd boven water houden.
Gelukkig weer hele leuke dingen meegemaakt, maar ook hele trieste op de verloskamers.
Wat een wereld van verschil zeg, echt bizar.
Je moet me wel even wat uitleggen, nl hoe het komt dat je ineens trek hebt in lekkernijen en die misselijkheid.
Nu je op de verloskamers staat moet jij wel beter weten.............
Niet nog meer verrassingen he volgende week !
Houd jullie haaks en tot knuffels
Dikke kus,
Papsie -
18 April 2014 - 14:28
Oma&Opa Nwld:
Lieve Ruby,
Het blijft een stage van uitersten,je maakt zaken mee die je niet voor mogelijk hebt gehouden.
Goed dat je ons laat weten dat je op Zanzibar de middeleeuwse toestanden mag helpen verbeteren, tenminste als ze naar je willen luisteren.
Na "hard werken" is het goed rusten, maar bij jou en je collega's is het goed feestvieren. Heerlijk dat
jullie je zo lekker kunnen afreageren van al het leed dat jullie zien en meemaken en dat jullie het m.i.
toch ook wel aantrekken. Maar zelfs van een vismaaltijd kan je nu genieten op een "bounty eilandje" .
Nog een tip: als je weer gaat zwemmen, je "vuile kleren" aantrekken, dan drogen en ze ruiken
ocean fresh".
We kijken alweer naar je volgende blog uit. Ze zijn ludiek en informatief geschreven.
Veel liefs, houd je taai en een bounty eiland vol met pakkerds.
P.s.: ook de groetjes aan Janouk en pas goed op elkaar. -
18 April 2014 - 18:58
Janica:
Hallo vrouwtje Holle,
Wat een geweldige blog weer! Als ervaringsdeskundige kan ik met een gerust hart zeggen dat de generatie moeders waartoe ik behoor toch ook echt zonder enige vorm van pijnbestrijding zijn bevallen .... en eerlijk gezegd zei ik tijdens de eerste keer tegen je vader "de volgende adopteren we!" ..... ondanks dat zijn er nog 2 gevolgd, te weten je broer van 9 pond en je zus van bijna 10 pond.
De omstandigheden waarop de weeën moesten worden opgevangen en weg gepuft waren, eerlijk is eerlijk, stukken beter!! Gewoon lekker onder de warme douche in de eigen vertrouwde omgeving.
Jouw uitspraak dat het nog heel lang kan duren voordat wij jouw eerste boreling kunnen verwelkomen nemen we dus ook maar ter kennisgeving aan ..... de foto waarop je de kleine spruit vasthoudt en aankijkt toont namelijk iets heel anders (hahahaha) ..... we zullen zien.....
Hier in huize Nieuwland begint het vakantiegevoel te groeien en te groeien ..... de dagen school zijn door je zus afgeteld, zij heeft nu 3 weken vakantie, de dagen nog te werken tellen je vader en ik af ....
De overige gebruikelijke vakantiestress kun je je vast wel voorstellen ..... huis opruimen, wassen, tassen vullen, laatste boodschapjes doen etc. etc.
Kijken er enorm naar uit je weer lekker te kunnen knuffelen en zelf te zien hoe het er daar aan toe gaat.
Hopelijk nemen de regenbuien af en kunnen we lekker veel buiten doen zonder als verzopen katjes rond te lopen ..... ik hoef geen huwelijksaanzoeken meer maar als we dan toch opvallen als toerist wil ik er ook wel een heel klein beetje verzorgd bij lopen ..... tenminste voor zo ver dat gaat bij 29 graden plakkende warmte, hahahaha.
De avonturen van het volgende blog maken wij live mee!!!!! joehoeeeee, tot op Zanzibar!!!
dikke kus, je mamsie
-
21 April 2014 - 23:05
Laura:
Hai lieve Ruby, alweer lang geleden dat k wat liet horen. Zit volop in het komend symposium Recht op leven geeft recht op zorg ! Veel werk organiseren en veel stresssss...Is wat voor daar ... echt heel heftig als je ziet wat ze hier in leven houden. Fijn dat je nog zo kan genieten en donderdag komen paps en mams en broer en zus!
Ze zijn al een beetje nerveus haha . Nee ze kijken er echt naar uit!
Je zal wel al behoorlijk bruin zijn! Gewend aan de zon, ik hoop dat er wat lekkernijen mee komen uit Holland jammmie.... Boterhammetje hagelslag. Fijne weken met z'n allen xx
laura -
24 April 2014 - 16:27
Oma E Opa Van Boy En Babette:
Het was weer een genot je reisverslag te lezen. Ook met verbazing, zoals daar de gewoontes zijn. Ja, het is een andere wereld, maar ook een hele belevenis om dit allemaal mee te maken.
Nou kind, het gaat nu echt wel opschieten. Als ik dit neerschrijf zijn je ouders, broer en zus al bijna bij je. We wensen je dan ook een hele fijn tijd toe, samen met hun. Veel lieve groetjes van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
