Welcome to Africa!
Door: Ruby
Blijf op de hoogte en volg Ruby
17 Februari 2014 | Tanzania, Zanzibar
Mambo,
Na wat meldingen uit Nederland met de vraag waar mijn nieuwe blog bleef, ben ik weer achter mijn laptopje gekropen om jullie weer bij te praten over mijn nieuwe avonturen!
Na nacht 1, die toch wat warm was verlopen, kon ik alleen maar aannemen dat nacht 2 beter zou zijn! Niets was minder waar.. Nadat rond half 1 de stroom uitviel, ging het keihard gieten en viel ik weer in slaap.. Tot 2.00.. Na wat nattigheid te voelen aan m’n benen (de ramen zijn voorzien van kippengaas, waardoor deze dus niet dicht konden), ging ik even op onderzoek uit.. Wat bleek.. Heel m’n matras was zeikwaternat geregend.. Balen.. zo kon ik niet verder slapen.. Ik heb m’n matras van m’n bed getrokken, omgedraaid en ben midden in de kamer op de grond gaan liggen.. Op hoop van zegen dat er geen muggen waren die mij wel zagen zitten..
Verder kan ik melden dat het hier overdag heet is, maar écht heet! Zodra je 2 stappen zet, kleeft je kleding aan je lijf en weet je niet waar je het zoeken moet! Maandag zijn we met Emmanuel naar Stone Town gegaan, om nog wat zaken te regelen.. Tsja.. waar zal ik beginnen……
Allereerst hebben we getracht Dollars te pinnen.. Na een half uurtje lopen, was daar de bank; let’s go! Hoe makkelijk alles in Nederland gaat, zo ingewikkeld gaat het hier.. Na het invullen van allerlei papieren, op naar de balie (inmiddels zijn we al een half uurtje verder). Omdat onze paspoorten bij Philemon waren voor het goede visum, hadden we alleen een kopie op zak (iets wat ons trouwens ook aangeraden is, wegens jatten). Helaas werd dit kopie niet geaccepteerd en kwam Philemon op z’n Afrikaans de paspoorten brengen.. Weer een uurtje wachten geblazen! Nadat de paspoorten gearriveerd waren, accepteerde het pinapparaat de pas niet.. Eindscore: 2 uur later, geen dollars.
Volgende actie: een simkaart met internet kopen! De simkaart zelf kostte wel €0,50 cent, met hierbij een abonnement met 1024 MB internet voor de heuse prijs van, jawel, €6,- per maand! Dit houdt in dat ik hier telefonisch bereikbaar ben op telnr: 0025-715296790.
En dat ik weer bereikbaar ben via de app (op wel m’n eigen Nederlandse nummer)! Dit is ook gelijk het enige, facebook en instagram kan mijn Afrikaanse internetje niet hendelen. Ik ben in elk geval blij dat jullie in Nederland nu allemaal wat dichterbij zijn! Laatste missie van deze dag was pasfoto’s maken voor de visa. Ook dit was weer een lachertje.. In een kamertje voor een blauw doek, kijken als een crimineel.. En tadaaaaa, 8 foto’s voor de spectaculaire prijs van wel 5000 shilling (€2,50).. Voor mijn foto moet je bijna geld toekrijgen.. Maargoed! Na alleen een ontbijtje, waren we uiteindelijk blij met ons avondeten..
Daarnaast hebben we afgelopen week 2 keer het strand bezocht, heel vervelend. Het strand is hier op loopafstand (lees; 60 minuten lopen). Na een entree van 5000 shilling (€2,50), kun je gebruik maken van een ligbedje en kun je aan de bar 3 drankjes gaan halen. Het water is hier heerlijk warm. Sorry jongens, maar dit wilde ik toch even kwijt ;-)!
Ook zijn we van de week verhuisd naar onze nieuwe kamer! Veel groter, met 2 2-persoonsbedden en een veel chiller matras.. Geen houtjes in je rug die je voelt prikken als je beweegt, maar een lekker matrasje voor de gewenste nachtrust. Na deze kleine volksverhuizing waren we helemaal gelukkig! Eindelijk ruimte om je spullen neer te zetten en bovenal, ruimte om te lopen! Na een “hoofddoek-knoop” lesje van Mona Lisa (altijd handig, wellicht kan ik het nog toepassen), kwamen ’s avonds Philemon en zijn vrouw Mamma Happy eten.
Donderdag op pad voor een uniform.. Janouk en ik kwamen met Emmanuel terecht in een winkel, wat meer leek op een opslagplaats voor oude meuk.. Er stond van alles.. van rolstoelen tot microscopen.. De doktersjas was helaas van formaat XXXL, ook meteen de enige beschikbare versie.. Er wordt nu een uniform op maat gemaakt door Ancle, ook een medewerker van ons project. Nadat hij de maten heeft opgenomen, kan hij ermee aan de slag.. Ik ben heel benieuwd! Vrijdag is er weer een nieuwe vrijwilliger bij ons in huis gekomen; Michelle! Zij gaat een weekje in een weeshuis werken.
Zaterdag zijn we met Philemon mee geweest met een ander lopend project van hem. Hij legde ons uit dat we naar een arme buitenwijk zouden gaan om daar medische hulp te verlenen. Ik had me ingesteld op grote armoede en eigenlijk niet wetende wat ik ging aantreffen.. Eenmaal bij het projectje aangekomen, stond daar een grote oranje tent met een tafel medicijnen en een tafeltje met prikspullen. Achter een zeiltje stonden 3 tafeltjes met aan elk tafeltje een arts. De werkwijze: iedereen komt binnen met z’n boekje, gaat naar de arts, komt naar de tafel en laat zich prikken op bloedsuiker, malaria en/of HIV, gaat terug naar de dokter met de uitslag en deze bepaalt verdere behandeling, waarna de patiënt langs de medicatietafel wordt gestuurd indien nodig. Na even rond gekeken te hebben, had ik al snel in de gaten dat ik van de artsen niets wijzer kon worden, dus nam plaats aan de priktafel.. Daar zat ik.. alle patiënten te testen op van alles en nog wat.. Ander punt wat direct duidelijk werd; voor mij waren er handschoenen beschikbaar, maar bij elke patiënt nieuwe aandoen was echt een belachelijk idee.. Wel waren dit mensen die er allemaal erg armoedig uitzagen; gescheurde kleding, amper tanden, blote voeten.. Ook had ik het idee dat ze er weinig van snapten.. Na een negatieve uitslag op HIV (dan ben je niet besmet), keken ze me aan zonder te verblikken of verblozen.. Zelfs als ik aangaf dat het ‘goed’ was kreeg ik weinig reactie.. Al met al een goed initiatief om op deze manier ook deze arme mensen de kans te geven zich te laten testen.. Ik heb hier niet de armoede gezien waar ik wel rekening mee had gehouden.. Wellicht gaat dit nog komen..
’s Avonds zijn we naar een avondmarkt geweest. Lees: Dordt op je bord, maar dan 100x groter! Overal kraampjes waar je lekker kunt eten! Daarna nog wat drankjes gedaan in een soort restaurantje met live band! We hebben dus direct kennis kunnen maken met de Afrikaanse dance moves.. Men oh men!
Verder moet ik nog erg wennen aan het eten hier.. Buiten dat alles heel vet is van de olie en alles door de frituurpan geslingerd wordt, moet ik vooral wennen aan de vliegen in de keuken die op de kip zitten die gesneden wordt.. Zó vies.. Ook hadden we gerekend op een rijst dieet.. Helaas krijgen we hier alleen gerechten wat voor de lokale bevolking een echt feestmaal is.. Na een beetje doordrammen bij Mona Lisa, stond er vrijdag RIJST op het menu.. We hebben niet zitten eten, maar zitten VRETEN! Even geen ughali; een smakeloze witte bonk behangplaksel en andere vette troep!
Ook ben ik inmiddels in het bezit van een ‘kanga’, een Afrikaans kleed welke je kan omslaan als rok en omslagdoek.. Heerlijk luchtig! Verder is het regenseizoen hier van start gegaan en hebben we al de nodige stortbuien meegemaakt.. Alles veranderd hier dan in één gigantisch groot modderbad.. Daarnaast is het hier de normaalste zaak van de wereld dat de stroom uitvalt.. Iedereen gaat gewoon door waar hij mee bezig is met het motto: Hakuna Matata.. Want wat maakt het nou uit als je even niet op je computer kan werken.. Morgen toch weer een dag..?!
Komende week ga ik beginnen in het ziekenhuis! Ik hou jullie op de hoogte!
Voor nu, een hele dikke kus uit Zanzibar!
xxxxxxxx
Na wat meldingen uit Nederland met de vraag waar mijn nieuwe blog bleef, ben ik weer achter mijn laptopje gekropen om jullie weer bij te praten over mijn nieuwe avonturen!
Na nacht 1, die toch wat warm was verlopen, kon ik alleen maar aannemen dat nacht 2 beter zou zijn! Niets was minder waar.. Nadat rond half 1 de stroom uitviel, ging het keihard gieten en viel ik weer in slaap.. Tot 2.00.. Na wat nattigheid te voelen aan m’n benen (de ramen zijn voorzien van kippengaas, waardoor deze dus niet dicht konden), ging ik even op onderzoek uit.. Wat bleek.. Heel m’n matras was zeikwaternat geregend.. Balen.. zo kon ik niet verder slapen.. Ik heb m’n matras van m’n bed getrokken, omgedraaid en ben midden in de kamer op de grond gaan liggen.. Op hoop van zegen dat er geen muggen waren die mij wel zagen zitten..
Verder kan ik melden dat het hier overdag heet is, maar écht heet! Zodra je 2 stappen zet, kleeft je kleding aan je lijf en weet je niet waar je het zoeken moet! Maandag zijn we met Emmanuel naar Stone Town gegaan, om nog wat zaken te regelen.. Tsja.. waar zal ik beginnen……
Allereerst hebben we getracht Dollars te pinnen.. Na een half uurtje lopen, was daar de bank; let’s go! Hoe makkelijk alles in Nederland gaat, zo ingewikkeld gaat het hier.. Na het invullen van allerlei papieren, op naar de balie (inmiddels zijn we al een half uurtje verder). Omdat onze paspoorten bij Philemon waren voor het goede visum, hadden we alleen een kopie op zak (iets wat ons trouwens ook aangeraden is, wegens jatten). Helaas werd dit kopie niet geaccepteerd en kwam Philemon op z’n Afrikaans de paspoorten brengen.. Weer een uurtje wachten geblazen! Nadat de paspoorten gearriveerd waren, accepteerde het pinapparaat de pas niet.. Eindscore: 2 uur later, geen dollars.
Volgende actie: een simkaart met internet kopen! De simkaart zelf kostte wel €0,50 cent, met hierbij een abonnement met 1024 MB internet voor de heuse prijs van, jawel, €6,- per maand! Dit houdt in dat ik hier telefonisch bereikbaar ben op telnr: 0025-715296790.
En dat ik weer bereikbaar ben via de app (op wel m’n eigen Nederlandse nummer)! Dit is ook gelijk het enige, facebook en instagram kan mijn Afrikaanse internetje niet hendelen. Ik ben in elk geval blij dat jullie in Nederland nu allemaal wat dichterbij zijn! Laatste missie van deze dag was pasfoto’s maken voor de visa. Ook dit was weer een lachertje.. In een kamertje voor een blauw doek, kijken als een crimineel.. En tadaaaaa, 8 foto’s voor de spectaculaire prijs van wel 5000 shilling (€2,50).. Voor mijn foto moet je bijna geld toekrijgen.. Maargoed! Na alleen een ontbijtje, waren we uiteindelijk blij met ons avondeten..
Daarnaast hebben we afgelopen week 2 keer het strand bezocht, heel vervelend. Het strand is hier op loopafstand (lees; 60 minuten lopen). Na een entree van 5000 shilling (€2,50), kun je gebruik maken van een ligbedje en kun je aan de bar 3 drankjes gaan halen. Het water is hier heerlijk warm. Sorry jongens, maar dit wilde ik toch even kwijt ;-)!
Ook zijn we van de week verhuisd naar onze nieuwe kamer! Veel groter, met 2 2-persoonsbedden en een veel chiller matras.. Geen houtjes in je rug die je voelt prikken als je beweegt, maar een lekker matrasje voor de gewenste nachtrust. Na deze kleine volksverhuizing waren we helemaal gelukkig! Eindelijk ruimte om je spullen neer te zetten en bovenal, ruimte om te lopen! Na een “hoofddoek-knoop” lesje van Mona Lisa (altijd handig, wellicht kan ik het nog toepassen), kwamen ’s avonds Philemon en zijn vrouw Mamma Happy eten.
Donderdag op pad voor een uniform.. Janouk en ik kwamen met Emmanuel terecht in een winkel, wat meer leek op een opslagplaats voor oude meuk.. Er stond van alles.. van rolstoelen tot microscopen.. De doktersjas was helaas van formaat XXXL, ook meteen de enige beschikbare versie.. Er wordt nu een uniform op maat gemaakt door Ancle, ook een medewerker van ons project. Nadat hij de maten heeft opgenomen, kan hij ermee aan de slag.. Ik ben heel benieuwd! Vrijdag is er weer een nieuwe vrijwilliger bij ons in huis gekomen; Michelle! Zij gaat een weekje in een weeshuis werken.
Zaterdag zijn we met Philemon mee geweest met een ander lopend project van hem. Hij legde ons uit dat we naar een arme buitenwijk zouden gaan om daar medische hulp te verlenen. Ik had me ingesteld op grote armoede en eigenlijk niet wetende wat ik ging aantreffen.. Eenmaal bij het projectje aangekomen, stond daar een grote oranje tent met een tafel medicijnen en een tafeltje met prikspullen. Achter een zeiltje stonden 3 tafeltjes met aan elk tafeltje een arts. De werkwijze: iedereen komt binnen met z’n boekje, gaat naar de arts, komt naar de tafel en laat zich prikken op bloedsuiker, malaria en/of HIV, gaat terug naar de dokter met de uitslag en deze bepaalt verdere behandeling, waarna de patiënt langs de medicatietafel wordt gestuurd indien nodig. Na even rond gekeken te hebben, had ik al snel in de gaten dat ik van de artsen niets wijzer kon worden, dus nam plaats aan de priktafel.. Daar zat ik.. alle patiënten te testen op van alles en nog wat.. Ander punt wat direct duidelijk werd; voor mij waren er handschoenen beschikbaar, maar bij elke patiënt nieuwe aandoen was echt een belachelijk idee.. Wel waren dit mensen die er allemaal erg armoedig uitzagen; gescheurde kleding, amper tanden, blote voeten.. Ook had ik het idee dat ze er weinig van snapten.. Na een negatieve uitslag op HIV (dan ben je niet besmet), keken ze me aan zonder te verblikken of verblozen.. Zelfs als ik aangaf dat het ‘goed’ was kreeg ik weinig reactie.. Al met al een goed initiatief om op deze manier ook deze arme mensen de kans te geven zich te laten testen.. Ik heb hier niet de armoede gezien waar ik wel rekening mee had gehouden.. Wellicht gaat dit nog komen..
’s Avonds zijn we naar een avondmarkt geweest. Lees: Dordt op je bord, maar dan 100x groter! Overal kraampjes waar je lekker kunt eten! Daarna nog wat drankjes gedaan in een soort restaurantje met live band! We hebben dus direct kennis kunnen maken met de Afrikaanse dance moves.. Men oh men!
Verder moet ik nog erg wennen aan het eten hier.. Buiten dat alles heel vet is van de olie en alles door de frituurpan geslingerd wordt, moet ik vooral wennen aan de vliegen in de keuken die op de kip zitten die gesneden wordt.. Zó vies.. Ook hadden we gerekend op een rijst dieet.. Helaas krijgen we hier alleen gerechten wat voor de lokale bevolking een echt feestmaal is.. Na een beetje doordrammen bij Mona Lisa, stond er vrijdag RIJST op het menu.. We hebben niet zitten eten, maar zitten VRETEN! Even geen ughali; een smakeloze witte bonk behangplaksel en andere vette troep!
Ook ben ik inmiddels in het bezit van een ‘kanga’, een Afrikaans kleed welke je kan omslaan als rok en omslagdoek.. Heerlijk luchtig! Verder is het regenseizoen hier van start gegaan en hebben we al de nodige stortbuien meegemaakt.. Alles veranderd hier dan in één gigantisch groot modderbad.. Daarnaast is het hier de normaalste zaak van de wereld dat de stroom uitvalt.. Iedereen gaat gewoon door waar hij mee bezig is met het motto: Hakuna Matata.. Want wat maakt het nou uit als je even niet op je computer kan werken.. Morgen toch weer een dag..?!
Komende week ga ik beginnen in het ziekenhuis! Ik hou jullie op de hoogte!
Voor nu, een hele dikke kus uit Zanzibar!
xxxxxxxx
-
17 Februari 2014 - 13:58
Anja:
Lieve Ruby Wat een mooi reisverslag Meid je komt straks nog slanker terug . Geniet van daar en ik bijf je volgen Liefs Anja -
17 Februari 2014 - 14:15
Yvonne:
Zo en dat was 1 week. Je maakt daar in een week meer mee als hier in 3 maanden. Succes verder xx
-
17 Februari 2014 - 14:37
Wilfred:
Een goed begin is het halve werk moet je maar denken. Na een paar weken zijn jullie zo gewend aan alles, dat je Nederland maar vreemd zal vinden. Heel leuk verslag, kijk al uit naar de volgende!
Groetjes, Wilfred -
17 Februari 2014 - 14:48
Janica:
Hallo stoere dochter van me,
Fijn om weer even een uitgebreid verslag te kunnen lezen.We appen wel dagelijks maar dat gaat meer in telegramstijl en is, hoewel soms vermakelijk, wel minder uitgebreid en leuk om te lezen. Nog leuker was dat we vandaag even hebben kunnen skypen en dus ook gezien hebben dat jullie het goed maken. En jij kon zien dat Lodewijk het ook gezellig had bij ons vandaag!
Het skypen was nog leuker geweest als jullie de Afrikaanse dans-moves hadden gedemonstreerd :)
Het ziekenhuisavontuur is vandaag begonnen ....
de eerste berichten waren niet erg enthousiast ... veel volk in een bed waardoor veelal niet zichtbaar is wie nou eigenlijk de patiënt is, slechte communicatie met de medewerkers en daardoor jullie nog niet echt begrijpen welke afdeling het nu eigenlijk betreft; " medical ward" ...... ja dus ??
aan je lot overgelaten worden en dat zo ook voelen .... bloed zien prikken op een manier waar hier in Nederland je haren van te bergen rijzen .... en dan de handhygiëne .... gewoon wassen die handen met spiritus ....
Ja .... dat is Afrika ... één groot avontuur.
We zien gelukkig ook met trots dat jullie je niet laten afschrikken of de koppies laten hangen!!Knap hoor meiden, hou vol.
Dikke kus, je mamsie!!XXX
-
17 Februari 2014 - 14:49
Jacqueline Derksen:
En dan ben je er nog maar een week, je hebt al genoeg meegemaakt. Je schrijft erg leuk vind het leuk om vanuit Nederland je belevenissen te lezen.
Groetjes vanuit het koude Nederland
Jacqueline -
17 Februari 2014 - 14:51
Greet Kint:
Hoi Ruby,leuk om je zo te kunnen volgen. Je maakt er vast van alles mee.
Dochter van vrienden (waar ik je over heb verteld) zit momenteel in Tanzania en komt deze week naar Zanzibar . Waar precies weet ik niet.
Wens je nog veel werkplezier en avonturen.
Doe voorzichtig en tot het volgende reisverhaal!
Groetjes. -
17 Februari 2014 - 15:10
Kees:
Hey Ruub,
Of hebben ze je daar ook al een Afrikaanse naam gegeven.
Wat een cultuur shock is het voor jullie om al die primitieve toestanden mee te maken in het ziekenhuis.
Jammer ook dat er zo slecht Engels wordt gesproken en jullie als een verloren schaap daar ronddolen.
Hopelijk gaat dat verbeteren en ja, van werkbegeleiders hebben ze daar natuurlijk nog van gehoord.
Goed om te lezen dat jullie het onderling goed kunnen vinden en ook een beetje vertier hebben daar.
Misschien leuk om hier in Nederland een workshop Afrikaans dansen te geven.
Wat betreft dat vette eten is het goed dat we dat in de zomer er dan toch af moeten tennissen.
De malariapillen kun je (in overleg met de ggd) gewoon door blijven slikken.
Vroeger mocht je ze niet langer slikken dan 3 maanden als zeggen ze in Zanzibar anders.
Maar ja, daar lopen ze dan ook 80 jaar achter binnen de gezindheidszorg.
Weer leuk om je blog gelezen te hebben, tot apps en verder veel werkvreugde en plezier.
Een trotse vader xxx -
17 Februari 2014 - 22:22
Martin:
Hoi Ruby,
Net je uitgebreide verslag gelezen!
En ik maar denken dat je hele dagen aan het strand zou liggen daar en dat alles van een leie dakje zou gaan! Niets is minder waar! In ieder geval leuk om te lezen en 'leuk' voor jou om te ervaren. Groetjes Martin -
17 Februari 2014 - 22:26
Hennie Van Gink.:
Hoi Ruby,Wat super leuk om je zo te volgen.Als ik je zo zie zitten op die foto's is het precies zo als ik het me zo voorstel.Ben best jaloers had zelf ook best wel zo iets mee willen maken.En heel knap dat je het zo aanpakt daar, je mag best heel trots zijn op je zelf.Fijn dat jullie nu een betere kamer hebben.Mijn buurmeisje vertrekt morgen naar Tanzania heb haar alvast vertelt wat haar te wachten staat.Maar geniet lekker van deze bijzondere ervaring meid zoiets doe je maar een keer in je leven en neem het voor altijd in je hart mee.Heel veel werkplezier en kijk uit naar je volgende verslag .
Groetjes,
Hennie -
18 Februari 2014 - 08:38
Mario:
Hoi Ruby,
Dat is wel een relaxte sfeer. Alles op zijn tijd. Geniet er maar van, als je terug komt mag je weer het tempo van hier aanleren. Top om te lezen. X Mario -
18 Februari 2014 - 08:40
Martine:
Hey Ruby! Super leuk om te lezen wat je allemaal mee maakt en op deze manier met je mee te leven. Wat een avonturen heb je in afgelopen tijd meegemaakt :-) Stoer dat je je niet laat kisten door de omstandigheden en taalbarrière... Het is niet gemakkelijk als je je niet verstaanbaar kan maken, maar lichaamstaal en mimiek kunnen een hoop duidelijk maken :-) Ik ben benieuwd hoe je eerste werkdag is geweest in het ziekenhuis en kijk uit naar je volgende verslag. Go for it! -
19 Februari 2014 - 10:34
Willy Van Pelt:
hoi Ruby....wat een enerverend leven hebben jullie nu dan is nederland maar saai hoor...schtijf maar veel heb ik hier wat te lezen ..ik ben door je pa zaterdag naar het ziekenhuis gebracht en breng daar een hele saaaie tijd door
ik kijk uit naar je volgende verslag pas goed op jezelf dikke knuffel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
