Toerist in eigen stad
Door: Ruby
Blijf op de hoogte en volg Ruby
03 April 2014 | Tanzania, Zanzibar
Mambo mambo,
Hier weer een update vanuit het verre, maar op dit moment vooral regenachtige Zanzibar! Men, wat was het vorige week heet.. Dit kon niet lang goed gaan.. Die nacht is het dan ook flink gaan stormen.. Flinke onweer, heel veel regen, stroom die uitviel en een raam dat sneuvelde van het waaien.. Het leek wel even op een spookhuis.. Waar je in Nederland dan lekker warm onder je deken kruipt, lagen wij ons bed uit te zweten.. Want denk maar niet dat de temperatuur dan onder de 26˚C komt. De 2 nachten daarop volgend hetzelfde verhaal.. Met als klap op de vuurpijl dat er door het flinke onweren een boom was omgewaaid, uitgerekend op de elektriciteitskabels.. Heel Zanzibar zat dus zonder stroom.. En ja, dat kan hier! Omdat eerst de bomen moesten worden weggehaald en dan de elektriciteitskabels moesten worden gemaakt en omdat ik óók nog steeds in Afrika zit.. Hadden we geen idee hoelang dit zou gaan duren.. Uiteindelijk hebben we zo’n 18 uur zonder stroom gezeten.. Jammerlijk feit was ook dat onze waterton ’s morgens al leeg was en er stroom nodig is om deze weer te kunnen vullen.. ’s Middags zijn we dan ook bij het doorkomen van 1 zonnestraal massaal naar het door ons zeer geliefde Tembo-hotel gegaan, waar we snel onze telefoon konden opladen. Lang leven de noodaggregaat daar! Ook hadden we uit voorzorg onze douchehanddoek en douchegel meegenomen.. Hahahahaha.
Op onze vrije vrijdag zijn Janouk en ik Stone Town ingegaan en hebben we met onze reisgids onder onze arm, onze korte broek aan, zonnebril op en vooral niet te vergeten met ons fototoestel in de aanslag, eens flink de toerist uitgehangen! Want ja, als pappa en mamma over 3 weken hier op Zanzibar staan, moeten we natuurlijk wel iets te vertellen hebben.. Beetje jammer als we alleen het strand en het ziekenhuis weten te vinden he.. We zijn begonnen bij de slavenmarkt, erg bizar om te zien in wat voor kleine ruimtes de slaven werden ‘bewaard’ voordat ze verkocht werden.. Na daarna een soort van de weg kwijt te zijn geraakt, was onze volgende tussenstop bij de ‘Hammamni baden’, het eerste publieke badhuis van Zanzibar, gebouwd in Perzische stijl. Vervolgens zijn we weer op Janouk en Ruby-style grandioos verder verdwaald in Stone Town.. Per toeval kwamen we dan ook de St. Joseph kathedraal tegen.. De kerk die vanuit bijna elk punt van Stone Town te zien is, maar voor toeristen bijna nooit te vinden.. Tsja, dat hebben wij dan toch maar weer mooi gedaan! Onze toeristische dag hebben we afgesloten bij het geboortehuis van Freddie Mercury. Hier hebben we onze lachspieren weer even kunnen trainen, er stond namelijk een groep toeristen in allerlei verschillende ‘posen’ te poseren voor het huis.. Na een kwartier konden wij ook eindelijk onze foto schieten! Onze toeristische route is nog niet afgelopen, maar we vonden dat we voor vandaag weer aan onze culturele taks zaten.
Zaterdag zijn we met het hele huis naar het Jozani Forest geweest. De weg ernaartoe verliep iets minder soepel dan gepland.. Omdat we naar de andere kant van het eiland moesten, waren we zoekende naar welke daladala we moesten nemen. Daar was een zeer aardige man van de daladala die ons kon brengen.. Ineens werden alle mensen eruit gestuurd en de bagage van het dak gehaald.. We hadden al een ‘niet pluis’ gevoel maar zijn wel ingestapt.. Onderweg hadden we door dat we een soort van ‘ontvoerd’ waren en dat we ineens een waanzinnig hoge prijs moesten betalen voor deze rit, we zouden nog goedkoper uit zijn met allemaal een privétaxi. Dit zagen we toch niet zo zitten en zijn onderweg allemaal een voor een uit de daladala gesprongen. Na weer herenigd te zijn met elkaar en ook uiteindelijk de daladala opstapplaats weer te hebben gevonden, vonden we wél de juiste! Deze heeft zo’n 2 uur gereden over het stukje wat je normaal in een half uurtje rijdt! Maaaaaaaaar, we zijn dus aangekomen.. Helaas was het op dat moment heel hard aan het regenen en onweren.. Na eerst maar gegeten te hebben, was het droog en konden we met onze gids aan de route beginnen. Het Jozani Forest staat bekend om de mooie natuur en de aapjes die je er kunt zien. Gezien de hevige regen die was gevallen, was het bos veranderd in een groot drassig moeras.. Waar iedereen eerst voorzichtig om de plassen probeerde heen te lopen, was hier geen houden aan.. We stonden binnen no-time tot onze enkels in het water.. Heerlijk hoor, met een paar all-stars aan.. Ik had een soort deja-vu naar alle survivalfeestjes van vroeger.. Maargoed, na eenmaal natte voeten kon het ons weinig meer schelen en stampten we vrolijk door alle plassen heen, op zoek naar de aapjes. Na even zoeken hadden we ze gevonden! Zó gaaf! Slingerend van boom naar boom. Na de aapjes heeft de gids ons meegenomen naar de mangrove. Juist ja, de mangrove uit Expeditie Robinson! Wát een mooie natuur! We hebben op een houten loopbrug een tocht door deze mangrove gemaakt en de gids heeft van alles uitgelegd.
Na alle leuke uitstapjes hebben we de afgelopen week ook nog wat tijd doorgebracht in het ziekenhuis! Ik hoorde jullie al denken.. Er klopt iets niet.. We hebben een combinatie gemaakt van de OK en de kinderafdeling. We hebben weer de nodige uren gevuld met wachten en met het checken van facebook van voor tot achter en weer terug. Wanneer er eindelijk actie kwam op de afdeling, want ja, nog steeds is alles polle polle, spoedde wij ons naar de wondenruimte en konden wij samen zelfstandig de wondenronde doen. Ook kwam het jongetje met z’n kapotte knieën uit mijn vorige blog weer op de afdeling met zijn vader. Wat zagen zijn knieën er goed uit! Zijn vader sprak goed Engels en bedankte ons voor het helpen van zijn land. Hij weet dat er in de gezondheidszorg weinig te verdienen valt en dat wij dit puur doen om er voor de mensen te zijn.
Verder wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor al jullie lieve reacties en appjes op mijn vorige blog en het aanbieden van speelgoed voor de kindjes hier. Helaas is Nassra (de baas van de afdeling) met de noorderzon vertrokken naar een ander ziekenhuis en zal zij ook niet meer terugkomen.. Op dit moment heeft niemand dus meer de leiding en is het weer een lekkere ongeorganiseerde chaos hier.. We zijn dan ook bang dat al het speelgoed dat hierheen komt, niet in goede handen komt en ook niet ten goede komt van de kinderen.
Inmiddels zijn we weer met 7 mensen in het huis, heel gezellig allemaal onderling. Helaas kent het huis wel enkele gebreken.. Zo is een paar weken geleden de waterpomp gestolen en moet dit op z’n Afrikaans nog steeds gemaakt worden. Onze tuinman moet nu steeds de waterton vullen, maar ook zijn motto is ‘polle polle’ en ‘hakuna matata’. Daar stond ik dan, onder de douche met mijn hoofd vol shampoo.. En yesss, jullie raden het al.. Het water was op.. Gelukkig was daar mijn redder in nood, Janouk, die met onze flessen drinkwater mijn haar is komen uitspoelen..
En dan nog iets.. Ooit van prepaid-stroom gehoord?! Nou, hier hebben ze het hoor.. Voor omgerekend een paar euro wordt het kastje bij ons in de keuken weer ‘opgewaardeerd’ met een code en kunnen we er weer een paar dagen tegenaan.. Helaas hebben ze hier niet altijd erg in het opwaarderen en knalt regelmatig ’s avonds de stroom eruit.. Dit keer was het Janouk die onder de douche stond en geen hand voor ogen meer zag.. Ik heb haar dit keer moeten redden door met mijn zaklampje bij te schijnen.. Ach, we blijven er maar keihard om lachen!
Inmiddels is het alweer april, time flies when you’re having fun! Nog iets meer dan 3 weekjes wachten en dan staan pappa en mamma al op Zanzibar met Roan en Romée. Leuk om hen mijn nieuwe leventje hier te kunnen laten zien.
Voor nu zijn jullie weer op de hoogte. Ik heb begrepen dat het weer bij jullie nu prachtig is, dus geniet er maar van!
Dikke kusssss xxxxxxx
Hier weer een update vanuit het verre, maar op dit moment vooral regenachtige Zanzibar! Men, wat was het vorige week heet.. Dit kon niet lang goed gaan.. Die nacht is het dan ook flink gaan stormen.. Flinke onweer, heel veel regen, stroom die uitviel en een raam dat sneuvelde van het waaien.. Het leek wel even op een spookhuis.. Waar je in Nederland dan lekker warm onder je deken kruipt, lagen wij ons bed uit te zweten.. Want denk maar niet dat de temperatuur dan onder de 26˚C komt. De 2 nachten daarop volgend hetzelfde verhaal.. Met als klap op de vuurpijl dat er door het flinke onweren een boom was omgewaaid, uitgerekend op de elektriciteitskabels.. Heel Zanzibar zat dus zonder stroom.. En ja, dat kan hier! Omdat eerst de bomen moesten worden weggehaald en dan de elektriciteitskabels moesten worden gemaakt en omdat ik óók nog steeds in Afrika zit.. Hadden we geen idee hoelang dit zou gaan duren.. Uiteindelijk hebben we zo’n 18 uur zonder stroom gezeten.. Jammerlijk feit was ook dat onze waterton ’s morgens al leeg was en er stroom nodig is om deze weer te kunnen vullen.. ’s Middags zijn we dan ook bij het doorkomen van 1 zonnestraal massaal naar het door ons zeer geliefde Tembo-hotel gegaan, waar we snel onze telefoon konden opladen. Lang leven de noodaggregaat daar! Ook hadden we uit voorzorg onze douchehanddoek en douchegel meegenomen.. Hahahahaha.
Op onze vrije vrijdag zijn Janouk en ik Stone Town ingegaan en hebben we met onze reisgids onder onze arm, onze korte broek aan, zonnebril op en vooral niet te vergeten met ons fototoestel in de aanslag, eens flink de toerist uitgehangen! Want ja, als pappa en mamma over 3 weken hier op Zanzibar staan, moeten we natuurlijk wel iets te vertellen hebben.. Beetje jammer als we alleen het strand en het ziekenhuis weten te vinden he.. We zijn begonnen bij de slavenmarkt, erg bizar om te zien in wat voor kleine ruimtes de slaven werden ‘bewaard’ voordat ze verkocht werden.. Na daarna een soort van de weg kwijt te zijn geraakt, was onze volgende tussenstop bij de ‘Hammamni baden’, het eerste publieke badhuis van Zanzibar, gebouwd in Perzische stijl. Vervolgens zijn we weer op Janouk en Ruby-style grandioos verder verdwaald in Stone Town.. Per toeval kwamen we dan ook de St. Joseph kathedraal tegen.. De kerk die vanuit bijna elk punt van Stone Town te zien is, maar voor toeristen bijna nooit te vinden.. Tsja, dat hebben wij dan toch maar weer mooi gedaan! Onze toeristische dag hebben we afgesloten bij het geboortehuis van Freddie Mercury. Hier hebben we onze lachspieren weer even kunnen trainen, er stond namelijk een groep toeristen in allerlei verschillende ‘posen’ te poseren voor het huis.. Na een kwartier konden wij ook eindelijk onze foto schieten! Onze toeristische route is nog niet afgelopen, maar we vonden dat we voor vandaag weer aan onze culturele taks zaten.
Zaterdag zijn we met het hele huis naar het Jozani Forest geweest. De weg ernaartoe verliep iets minder soepel dan gepland.. Omdat we naar de andere kant van het eiland moesten, waren we zoekende naar welke daladala we moesten nemen. Daar was een zeer aardige man van de daladala die ons kon brengen.. Ineens werden alle mensen eruit gestuurd en de bagage van het dak gehaald.. We hadden al een ‘niet pluis’ gevoel maar zijn wel ingestapt.. Onderweg hadden we door dat we een soort van ‘ontvoerd’ waren en dat we ineens een waanzinnig hoge prijs moesten betalen voor deze rit, we zouden nog goedkoper uit zijn met allemaal een privétaxi. Dit zagen we toch niet zo zitten en zijn onderweg allemaal een voor een uit de daladala gesprongen. Na weer herenigd te zijn met elkaar en ook uiteindelijk de daladala opstapplaats weer te hebben gevonden, vonden we wél de juiste! Deze heeft zo’n 2 uur gereden over het stukje wat je normaal in een half uurtje rijdt! Maaaaaaaaar, we zijn dus aangekomen.. Helaas was het op dat moment heel hard aan het regenen en onweren.. Na eerst maar gegeten te hebben, was het droog en konden we met onze gids aan de route beginnen. Het Jozani Forest staat bekend om de mooie natuur en de aapjes die je er kunt zien. Gezien de hevige regen die was gevallen, was het bos veranderd in een groot drassig moeras.. Waar iedereen eerst voorzichtig om de plassen probeerde heen te lopen, was hier geen houden aan.. We stonden binnen no-time tot onze enkels in het water.. Heerlijk hoor, met een paar all-stars aan.. Ik had een soort deja-vu naar alle survivalfeestjes van vroeger.. Maargoed, na eenmaal natte voeten kon het ons weinig meer schelen en stampten we vrolijk door alle plassen heen, op zoek naar de aapjes. Na even zoeken hadden we ze gevonden! Zó gaaf! Slingerend van boom naar boom. Na de aapjes heeft de gids ons meegenomen naar de mangrove. Juist ja, de mangrove uit Expeditie Robinson! Wát een mooie natuur! We hebben op een houten loopbrug een tocht door deze mangrove gemaakt en de gids heeft van alles uitgelegd.
Na alle leuke uitstapjes hebben we de afgelopen week ook nog wat tijd doorgebracht in het ziekenhuis! Ik hoorde jullie al denken.. Er klopt iets niet.. We hebben een combinatie gemaakt van de OK en de kinderafdeling. We hebben weer de nodige uren gevuld met wachten en met het checken van facebook van voor tot achter en weer terug. Wanneer er eindelijk actie kwam op de afdeling, want ja, nog steeds is alles polle polle, spoedde wij ons naar de wondenruimte en konden wij samen zelfstandig de wondenronde doen. Ook kwam het jongetje met z’n kapotte knieën uit mijn vorige blog weer op de afdeling met zijn vader. Wat zagen zijn knieën er goed uit! Zijn vader sprak goed Engels en bedankte ons voor het helpen van zijn land. Hij weet dat er in de gezondheidszorg weinig te verdienen valt en dat wij dit puur doen om er voor de mensen te zijn.
Verder wil ik jullie allemaal hartelijk bedanken voor al jullie lieve reacties en appjes op mijn vorige blog en het aanbieden van speelgoed voor de kindjes hier. Helaas is Nassra (de baas van de afdeling) met de noorderzon vertrokken naar een ander ziekenhuis en zal zij ook niet meer terugkomen.. Op dit moment heeft niemand dus meer de leiding en is het weer een lekkere ongeorganiseerde chaos hier.. We zijn dan ook bang dat al het speelgoed dat hierheen komt, niet in goede handen komt en ook niet ten goede komt van de kinderen.
Inmiddels zijn we weer met 7 mensen in het huis, heel gezellig allemaal onderling. Helaas kent het huis wel enkele gebreken.. Zo is een paar weken geleden de waterpomp gestolen en moet dit op z’n Afrikaans nog steeds gemaakt worden. Onze tuinman moet nu steeds de waterton vullen, maar ook zijn motto is ‘polle polle’ en ‘hakuna matata’. Daar stond ik dan, onder de douche met mijn hoofd vol shampoo.. En yesss, jullie raden het al.. Het water was op.. Gelukkig was daar mijn redder in nood, Janouk, die met onze flessen drinkwater mijn haar is komen uitspoelen..
En dan nog iets.. Ooit van prepaid-stroom gehoord?! Nou, hier hebben ze het hoor.. Voor omgerekend een paar euro wordt het kastje bij ons in de keuken weer ‘opgewaardeerd’ met een code en kunnen we er weer een paar dagen tegenaan.. Helaas hebben ze hier niet altijd erg in het opwaarderen en knalt regelmatig ’s avonds de stroom eruit.. Dit keer was het Janouk die onder de douche stond en geen hand voor ogen meer zag.. Ik heb haar dit keer moeten redden door met mijn zaklampje bij te schijnen.. Ach, we blijven er maar keihard om lachen!
Inmiddels is het alweer april, time flies when you’re having fun! Nog iets meer dan 3 weekjes wachten en dan staan pappa en mamma al op Zanzibar met Roan en Romée. Leuk om hen mijn nieuwe leventje hier te kunnen laten zien.
Voor nu zijn jullie weer op de hoogte. Ik heb begrepen dat het weer bij jullie nu prachtig is, dus geniet er maar van!
Dikke kusssss xxxxxxx
-
03 April 2014 - 11:13
Patricia Schepers:
Weer leuk om te lezen Ruby. Succes meid. En veel plezier met paps en mams als ze komen! -
03 April 2014 - 11:38
Greet Kint:
Hoi Ruby,wat fijn dat je familie je daar komt bezoeken.Gezellig om na zo'n tijd elkaar toch te kunnen zien.
Veel plezier met elkaar en jij nog een leuke periode daar met veel avonturen en werkplezier.
Groetjes Greet xx -
03 April 2014 - 13:17
Anja:
Lieve Ruby
Je verslag was weer erg leuk om te lezen. Toch ook bijzonder leuk dat je daar van de mooie natuur kan genieten .Het blijft een bijzondere ervaring die stage van jou , Nog even en de familie komt ook . Nog een hele fijne tijd daar geniet ervan bedankt voor je leuk verslag
Liefs van Anja Wilfred en een dikke knuffel van Chavi -
03 April 2014 - 14:38
Oma En Opa Hessler:
Lieve ruby,
Leuk om weer wat van je te vernemen. Gelukkig ditmaal geen slik wekkende reportage maar
een verslag van een zoektocht door Stone town en een tocht door waterplassen en dergelijke.
Geniet zoveel als mogelijk want de tijd gaat langzamerhand dringen dat je terug moet naar de
beschaafde wereld. Voor ons kan dit niet vlug genoeg gebeuren, maar het gezegde is toch
"geduld is een schone zaak " dus wachten wij maar !
Veel kussen en knuffels van Oma en mij en tot de volgende keer.
Groetjes Opa
-
03 April 2014 - 14:49
Wilfred:
Ha die Ruby, je verslag maakt een werkdag hier Dordrecht-Noord (ook wel 010 genoemd door sommige) weer een stuk dragelijker hahaha. Zo slecht hebben we het hier dus niet.
Nog even een paar weken volhouden en dan zie je inderdaad je ouders en broer en zus weer, of moet je dan pas een paar weken volhouden.....Grapje hoor, jullie zullen allemaal enorm blij zijn elkaar weer in levende lijven te kunnen zien.
Een heel leuk verslag weer en tot over een paar maanden.
Groetjes, Wilfred, en natuurlijk ook deze keer weer een dikke knuffel van Chavi.
-
03 April 2014 - 16:39
Romée:
Ruuub!
Jaja, wat een leuk verslag weer! Wat fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt daar.. en nog leuker dat ik over 22 daagjes ook kan kijken waar je nou eigenlijk zit!
Gelukkig heb ik Roan nog, maar het is toch wel een beetje saai hier zonder m'n grote zus!
Het is hier inderdaad ook eindelijk een beetje lekker weer! M'n grote vriend is na de winter gelukkig toch weer achter de wolken vandaan gekomen!
Spreek je snel en dikke smakkerd, Romée. -
03 April 2014 - 19:30
Willy Van Pelt:
hoi Ruby wat een gezellig en vrolijk verhaal deze keer geen nare wonden etc, maar even lekker genieten van al het moois daar.....je broertje zit in de achtertuin vast een beetje kleur te krijgen , anders valt ijn witte huidje wel erg op....en nog even geduld dan kan je je lieve zusje en broertje weer lekker knuffelen
groetjes uit de { na weken mooi weer} bewolkte Laurierstraat
-
03 April 2014 - 21:33
Ineke Hartman:
Hey, weer super leuk om je verslag te lezen. Haha die aapjes, super leuk!!! Fijn dat jullie een leuke groep hebben, en goed met elkaar overweg kunnen. Spannend hoor dat je vader en moeder en broer en zusje komen. Geniet ervan meid!!!! kuzzzz Ineke Jan en Romy -
03 April 2014 - 23:04
De Broekies:
Hoi Ruby
Wat leuk om weer op de hoogte te zijn van je belevenissen daar in Afrika.
Ik zie dat je erg geniet. Het aftellen is begonnen zodat je samen met je ouders zus en broer herenigd kan worden.
We wensen je nog goede weken daar en geniet van iedere dag.
Liefs van alle broekies. -
04 April 2014 - 11:53
Janica:
Hallo lieverd,
Dit verslag heb ik weer met plezier en blijdschap gelezen .... ik begrijp dat jullie erg naar onze komst uitkijken en ons in 2 dagen in Stonetown alles willen laten zien dat er toe doet!!
Heerlijk om te weten dat de gidsen al klaar staan voor ons, hoewel .... het baart me wel zorgen dat jullie zo weinig richtingsgevoel hebben .... ben mijn nieuwe allstars al aan het inlopen in het Parkhuis want ik vrees toch dat de toeristische route over Zanzibar onder jullie leiding wel eens het gevoel van de vierdaagse van Nijmegen kan oproepen ....
Maar goed we klagen niet .... daarna 4 dagen chillen op het paradijselijke strand maakt dat de blaren kunnen indrogen en de voetjes kunnen bijkomen.
En de safari .... die brengen we grotendeels zittend door in de jeep .... moet dus de komende weken nog ergens proberen tijd te maken om zitvlees te creëren om in dat gebied de problemen voor te zijn.
Dus voor mij de komende weken op de stoel met mijn nieuwe schoenen aan ..... als de Nederlandse zon daar bij zou willen ondersteunen dan kan ik in de tuin ook nog een beetje een kleurtje opdoen ...... misschien zien we er daar in Afrika iets minder uit als toerist, hahahahaha.
Jullie zien er op de foto 's al lekker verkleurd uit! Dat jullie genieten straalt van alle foto's af!
Het aftellen wat je zusje elke dag doet begint bij mij nu ook de vakantiekriebels te veroorzaken .... tel de werkdagen af, wat tot jaloezie zorgt bij de collega's. Zij volgen je blogs en zien de mooie foto 's en sommigen zouden best mee willen. We vinden het jammer voor jullie dat het soms zo ontzettend regent maar alles wat nu valt kan niet meer vallen als wij er zijn!!!En tenslotte zijn jullie daar véééél langer dan wij ....
Geniet van alle heerlijks dat Zanzibar biedt, tot snel, je mamsie
-
04 April 2014 - 13:58
Martine:
Hai Ruby!
Bedankt voor je nieuwe update! Leuk om te lezen dat jullie naast het ziekenhuis ook nog wat van Zanzibar zelf zien. Grappig om te lezen dat jullie met gids en al de weg kunnen kwijt raken in Stone Town; dat wordt wat als je zelf voor gids mag spelen als je familie op bezoek komt :-) Sterkte met het werken in het ziekenhuis en geniet van het land, want voordat je het weet staan je vader, moeder, broer en zus op de stoep! Ik weet zeker dat jij niet de enige bent die de dagen aan het aftellen is om elkaar weer te zien...
groetjes Martine -
04 April 2014 - 15:23
Henny:
Hoi Ruby, weer een leuk verslag, gelukkig nu een waarbij niet de tranen over je wangen plonsen, leuk dat je bij het huis van Freddy bent geweest en wat een schattige aapjes, vorig jaar op Bali veel makaken gezien, moesten toen wel uitkijken want ze jatten als raven. Nog een paar weekjes en dan lekker met je familie er op uit, kan me voorstellen dat je er naar uitkijkt. Groetjes en tot je volgende verslag.
Henny -
04 April 2014 - 20:25
Yolanda Mama Janouk:
Lieve Ruby,
Het beeld van jou, chillend in de zon -
04 April 2014 - 20:54
Matty:
Hoi Ruby,
Helemaal bij met het lezen van je geweldige, en veelal schrijnende, avonturen. Wat zul je ondanks alles daar een geweldige tijd hebben. Een ervaring voor het leven.
Ik blijf je volgen hoor, al is het maar om telkens even terug te gaan naar die mooie witte stranden en dat heel blauwe water... Wat een contrast.
Geniet er van Ruby,
Groetjes Matty -
04 April 2014 - 21:45
Yvonne:
Hee buufie, wat maak jij toch allemaal mee!!ik maak een hele diepe buiging wanneer je weer ad overkant bent!!!ik zou gillend gek worden en de eerste beste vlucht huiswaards nemen!!!!!!!!!hahahahaha
maar daarom ben jij daar en ik hier!!hahaha
je ouders hebben er zin aan hoor!!!leuk dat je al voor bent gaan kijken nu de kerk weer zien te vinden!!!!
Tot je volgende blog!!!!!toedeloe -
04 April 2014 - 22:35
Kees:
Hey Ruppie,
Wat een heerlijk vooruitzicht om privé gidsen te hebben als wij over 3 weken aankomen.
Ga denk ik nog wel een detailkaart kopen van Zanzibar want heb een hekel aan onnodig wandelen in die bloedhitte of nog erger...........in de stromende regen
Wat kijk ik uit naar deze vakantie en naar jou.
Goed om te lezen dat jullie het goed hebben daar en naar mijn idee al langzaam aan het evolueren zijn in echte Afrikaanse dames.
Gelukkig even geen ellende vanuit het ziekenhuis, maar genieten van de natuur en cultuur.
Geniet nog maar met volle teugen van al het goede want voor je het weet is alles weer voorbij.
Dikke kus,
Papsie -
08 April 2014 - 20:35
Jurgen:
Hoi ruby
Leuk dat je het naar je zin hebt een leuke stage hebt
En leuk dat je bij huis van freddie mercury ben geweest bent
En hoop dat je een hoop geleerd heb
Gr jurgen en karin
-
12 April 2014 - 16:27
Oma Van Boy En Babette:
Hoi Ruby, altijd leuk om je nieuwsbrief te lezen. Je hebt weer een heleboel gezien lees ik. Nou geniet er maar goed van en neem de minder fijne dingen maar op de koop toe. Op zich ook weer een belevenis. Nog een paar weekjes en dan zie je je ouders, broer en zus weer. Iets om naar uit te kijken. Ook zij zullen enorm genieten van alles en uiteraard een goed idee krijgen hoe je verblijf daar is. Nog veel plezier en we horen wel weer van je. Lieve groetjes, fam. Jansen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
