I found paradise
Door: Ruby
Blijf op de hoogte en volg Ruby
17 Maart 2014 | Tanzania, Zanzibar
Karibu,
Om direct vervolg te geven op mijn vorige blog, we zijn begonnen op de afdeling Surgery! Dinsdag hebben we op de afdeling gestaan, hier lagen voornamelijk mensen met diabetesvoeten. Ik heb hier weer m’n ogen uitgekeken… Het was een erg kleine afdeling, maar met heel veel mensen.. Gevolg: gezellig met 2 patiënten in 1 bed.. De ene wond is nog viezer dan de andere, maar als je wilt slapen lig je tegenovergesteld aan elkaar in bed waardoor je bijna met de wond van je ‘bedpartner’ in je gezicht ligt.. Na de wondenronde van de arts – hij keek even snel, 20 seconde per wond is wel lang zat – hebben Janouk en ik de verpleegkundigen geholpen de wonden schoon te maken en te verbinden. Alle wonden worden hier op dezelfde manier behandeld, maakt niet uit hoe de wond eruit ziet.. Ook het verbinden gaat hier op de Afrikaanse manier.. Na iedere halve ‘slag’ wordt de verbandrol door een soort twist gedraaid.. Volgens deze verpleegkundige blijft het verband dan beter zitten.. Natuurlijk.. Voor mijn uitleg over de ‘Nederlandse’ manier van verbinden stond ze niet open.. Maar mijn dag kon al niet meer stuk, ik heb iets GEDAAN!
Inmiddels zijn we in het bezit van ‘scrubs’, van die mooie groene pakjes waarmee je de OK op kan. Jammerlijk punt was wel, er moeten Crocs onder.. Ooit heb ik gezworen deze afschuwelijk lelijke dingen nooit aan te trekken.. Gelukkig lopen ze in Afrika zo’n 10 jaar achter op de mode, dus ben je hier helemaal hip! Maar toch.. Alleen in Afrika dan.. Van de gelegenheid de OK te kunnen betreden, hebben we direct gebruik gemaakt en hebben dan ook 2 dagen op de OK gestaan, echt superleuk!
Ik zal jullie even een korte beschrijving geven van de OK’s hier.. Allereerst is het in de ruimte voor de operatiekamers een enorme chaos.. Er zitten allerlei Afrikanen in groene pakjes echt daadwerkelijk niks te doen en hangen een beetje op de stoelen.. Ook staan overal tassen, schoenen, bakjes eten.. Ook is er een bankje voor de patiënten, hier kunnen ze wachten totdat ze de OK op mogen. Het is hier namelijk normaal dat je zelf naar de operatiekamer loopt, je hier op de operatietafel gaat liggen, je hier alles nog even in je kan opnemen en je zelf het sein kan geven dat je ‘weg’ gemaakt wil worden.. Dit wegmaken is ook weer een verhaal apart, daarover later meer! Dan ga je in je groene pakje de OK op, voorzien van mooi groen haarnetje en mondkapje. Op de OK staan allerlei tassen van artsen en is het een gekrioel van mensen, iedereen met een groen pakje aan kan namelijk een kijkje komen nemen! Daarnaast is het ook mogelijk van operatiekamer naar operatiekamer te lopen, de klapdeuren staan namelijk open en als het even niet interessant is, dan ga je toch gewoon even bij de buren kijken?! Ander puntje; steriel werken.. Ze doen hun best hoor.. Écht.. Maar de uitvoering is prut.. Daarin werkt een vlieg op je operatiekamer natuurlijk ook niet echt mee..
De operaties die wij hebben gezien, werden uitgevoerd door een Spaans operatieteam. Zij legden veel uit en wij konden vanaf een krukje over de schouders van de artsen meekijken! Er werd een man geopereerd aan een hematoom in zijn hoofd.. Werkelijk waar, het bloed spoot in het rond.. Het leek wel of er een kraantje open ging ofzo.. De OK eindigde dan ook in een groot bloedbad. Ook werden er 2 mannen geopereerd aan hun wervelkolom. Operatie nummer 4, was een jongetje van 3 maanden met een heel groot waterhoofd. Er werd een drain geplaatst om het vocht af te voeren, anders zou de druk in zijn hoofd te groot worden en klappen. Zó bizar om dit in het echt te zien.. Dan het wegmaken van de patiënten, waarop ik nog terug zou komen.. Kennelijk is dit hier erg lastig ofzo.. Bij 2 van de 4 operaties die ik gezien heb, begon de patiënt namelijk ineens te bewegen tijdens de operatie.. Er werd toen nog even wat bijgegeven via het infuus en na zo’n minuutje kon de operatie worden hervat.. Hallo, doe gewoon even normaal.. Dit moet toch niet kunnen.. Ander leuk puntje, de recoveryruimte, oftewel, de uitslaapkamer.. Hier is welgeteld plaats voor 2 bedden.. Hier is niemand die de verantwoordelijkheid voor de patiënt neemt of deze in de gaten houdt.. Zodra ze dan wakker zijn, worden ze direct naar de afdeling gebracht door de ‘hangende’ Afrikanen eerder beschreven. Hoewel ik hier weer een hoop nieuwe ‘indrukken’ heb opgedaan, vond ik het echt superleuk en interessant.
Zaterdag zijn we met 6 huisgenoten naar Prison Island en naar de zandbank geweest. Nadat ‘captain Juma’ ons had opgehaald, zijn we richting Prison Island gevaren. Dit was vroeger een gevangenis, later werd dit een plaats om mensen met besmettelijke ziekten te ‘dumpen’. Tegenwoordig wordt dit eiland enkel nog bewoont door reuze schildpadden! Bizar hoe groot die beesten zijn.. Na allemaal wat ‘kiekjes’ met de reusachtig grote schildpadden, kregen we ineens een baby schildpad in onze handen.. Ja mensen, zelfs deze grote dierenvriend staat ermee op de foto! Het water was hier zó mooi blauw en helder.. Maar volgens captain Juma was dit nog niets vergelijken met de zandbank.. Snel de boot in en varen maar.. De zandbank is niets meer dan een grote hoop zand, welke met eb bloot komt te liggen. Captain Juma heeft niets teveel gezegd.. Wauw, wat is het daar mooi! De zee is blauwer dan blauw en het strand witter dan wit! Ik heb het paradijs op aarde gevonden! We hebben snorkels gehuurd en zijn hier heerlijk gaan snorkelen.. Tenminste, ik heb een poging gedaan tot.. Ik weet niet wat ik telkens verkeerd deed, maar ik stikte continu de moord met dat ding in m’n mond.. Echter mocht dit de pret niet drukken.. Er zwommen enorm mooie vissen rond.. Van geel gestreept tot oranje Nemo visjes en van blauwe lichtgevende visjes tot de mooiste regenboog vissen. Helaas is er op deze zandbank 0,0 schaduw, waardoor we allemaal levend geroosterd werden.. Achja.. Mooi rood is niet lelijk zullen we maar zeggen!
Zondag zijn we naar het strand in Stone Town geweest. Toen alle Afrikaanse kindjes ineens lyrisch naar het water renden, kwamen we ook even overeind van onze handdoekjes. Er zwommen namelijk wilde dolfijnen, vlak langs de kust! Echt zó waanzinnig om te zien.. Ik denk dat mijn reactie op deze dolfijnen wel iets té enthousiast was.. Ik heb namelijk nog heel de dag moeten aanhoren hoe mooi mijn reactie was.. Haha.
Deze week beginnen Janouk en ik op de kinderafdeling van chirurgie!
Voor nu, weer een héle dikke kus uit Zanzibarrrrrrrr!
xxxxxxxxxxxxxxxxx
Om direct vervolg te geven op mijn vorige blog, we zijn begonnen op de afdeling Surgery! Dinsdag hebben we op de afdeling gestaan, hier lagen voornamelijk mensen met diabetesvoeten. Ik heb hier weer m’n ogen uitgekeken… Het was een erg kleine afdeling, maar met heel veel mensen.. Gevolg: gezellig met 2 patiënten in 1 bed.. De ene wond is nog viezer dan de andere, maar als je wilt slapen lig je tegenovergesteld aan elkaar in bed waardoor je bijna met de wond van je ‘bedpartner’ in je gezicht ligt.. Na de wondenronde van de arts – hij keek even snel, 20 seconde per wond is wel lang zat – hebben Janouk en ik de verpleegkundigen geholpen de wonden schoon te maken en te verbinden. Alle wonden worden hier op dezelfde manier behandeld, maakt niet uit hoe de wond eruit ziet.. Ook het verbinden gaat hier op de Afrikaanse manier.. Na iedere halve ‘slag’ wordt de verbandrol door een soort twist gedraaid.. Volgens deze verpleegkundige blijft het verband dan beter zitten.. Natuurlijk.. Voor mijn uitleg over de ‘Nederlandse’ manier van verbinden stond ze niet open.. Maar mijn dag kon al niet meer stuk, ik heb iets GEDAAN!
Inmiddels zijn we in het bezit van ‘scrubs’, van die mooie groene pakjes waarmee je de OK op kan. Jammerlijk punt was wel, er moeten Crocs onder.. Ooit heb ik gezworen deze afschuwelijk lelijke dingen nooit aan te trekken.. Gelukkig lopen ze in Afrika zo’n 10 jaar achter op de mode, dus ben je hier helemaal hip! Maar toch.. Alleen in Afrika dan.. Van de gelegenheid de OK te kunnen betreden, hebben we direct gebruik gemaakt en hebben dan ook 2 dagen op de OK gestaan, echt superleuk!
Ik zal jullie even een korte beschrijving geven van de OK’s hier.. Allereerst is het in de ruimte voor de operatiekamers een enorme chaos.. Er zitten allerlei Afrikanen in groene pakjes echt daadwerkelijk niks te doen en hangen een beetje op de stoelen.. Ook staan overal tassen, schoenen, bakjes eten.. Ook is er een bankje voor de patiënten, hier kunnen ze wachten totdat ze de OK op mogen. Het is hier namelijk normaal dat je zelf naar de operatiekamer loopt, je hier op de operatietafel gaat liggen, je hier alles nog even in je kan opnemen en je zelf het sein kan geven dat je ‘weg’ gemaakt wil worden.. Dit wegmaken is ook weer een verhaal apart, daarover later meer! Dan ga je in je groene pakje de OK op, voorzien van mooi groen haarnetje en mondkapje. Op de OK staan allerlei tassen van artsen en is het een gekrioel van mensen, iedereen met een groen pakje aan kan namelijk een kijkje komen nemen! Daarnaast is het ook mogelijk van operatiekamer naar operatiekamer te lopen, de klapdeuren staan namelijk open en als het even niet interessant is, dan ga je toch gewoon even bij de buren kijken?! Ander puntje; steriel werken.. Ze doen hun best hoor.. Écht.. Maar de uitvoering is prut.. Daarin werkt een vlieg op je operatiekamer natuurlijk ook niet echt mee..
De operaties die wij hebben gezien, werden uitgevoerd door een Spaans operatieteam. Zij legden veel uit en wij konden vanaf een krukje over de schouders van de artsen meekijken! Er werd een man geopereerd aan een hematoom in zijn hoofd.. Werkelijk waar, het bloed spoot in het rond.. Het leek wel of er een kraantje open ging ofzo.. De OK eindigde dan ook in een groot bloedbad. Ook werden er 2 mannen geopereerd aan hun wervelkolom. Operatie nummer 4, was een jongetje van 3 maanden met een heel groot waterhoofd. Er werd een drain geplaatst om het vocht af te voeren, anders zou de druk in zijn hoofd te groot worden en klappen. Zó bizar om dit in het echt te zien.. Dan het wegmaken van de patiënten, waarop ik nog terug zou komen.. Kennelijk is dit hier erg lastig ofzo.. Bij 2 van de 4 operaties die ik gezien heb, begon de patiënt namelijk ineens te bewegen tijdens de operatie.. Er werd toen nog even wat bijgegeven via het infuus en na zo’n minuutje kon de operatie worden hervat.. Hallo, doe gewoon even normaal.. Dit moet toch niet kunnen.. Ander leuk puntje, de recoveryruimte, oftewel, de uitslaapkamer.. Hier is welgeteld plaats voor 2 bedden.. Hier is niemand die de verantwoordelijkheid voor de patiënt neemt of deze in de gaten houdt.. Zodra ze dan wakker zijn, worden ze direct naar de afdeling gebracht door de ‘hangende’ Afrikanen eerder beschreven. Hoewel ik hier weer een hoop nieuwe ‘indrukken’ heb opgedaan, vond ik het echt superleuk en interessant.
Zaterdag zijn we met 6 huisgenoten naar Prison Island en naar de zandbank geweest. Nadat ‘captain Juma’ ons had opgehaald, zijn we richting Prison Island gevaren. Dit was vroeger een gevangenis, later werd dit een plaats om mensen met besmettelijke ziekten te ‘dumpen’. Tegenwoordig wordt dit eiland enkel nog bewoont door reuze schildpadden! Bizar hoe groot die beesten zijn.. Na allemaal wat ‘kiekjes’ met de reusachtig grote schildpadden, kregen we ineens een baby schildpad in onze handen.. Ja mensen, zelfs deze grote dierenvriend staat ermee op de foto! Het water was hier zó mooi blauw en helder.. Maar volgens captain Juma was dit nog niets vergelijken met de zandbank.. Snel de boot in en varen maar.. De zandbank is niets meer dan een grote hoop zand, welke met eb bloot komt te liggen. Captain Juma heeft niets teveel gezegd.. Wauw, wat is het daar mooi! De zee is blauwer dan blauw en het strand witter dan wit! Ik heb het paradijs op aarde gevonden! We hebben snorkels gehuurd en zijn hier heerlijk gaan snorkelen.. Tenminste, ik heb een poging gedaan tot.. Ik weet niet wat ik telkens verkeerd deed, maar ik stikte continu de moord met dat ding in m’n mond.. Echter mocht dit de pret niet drukken.. Er zwommen enorm mooie vissen rond.. Van geel gestreept tot oranje Nemo visjes en van blauwe lichtgevende visjes tot de mooiste regenboog vissen. Helaas is er op deze zandbank 0,0 schaduw, waardoor we allemaal levend geroosterd werden.. Achja.. Mooi rood is niet lelijk zullen we maar zeggen!
Zondag zijn we naar het strand in Stone Town geweest. Toen alle Afrikaanse kindjes ineens lyrisch naar het water renden, kwamen we ook even overeind van onze handdoekjes. Er zwommen namelijk wilde dolfijnen, vlak langs de kust! Echt zó waanzinnig om te zien.. Ik denk dat mijn reactie op deze dolfijnen wel iets té enthousiast was.. Ik heb namelijk nog heel de dag moeten aanhoren hoe mooi mijn reactie was.. Haha.
Deze week beginnen Janouk en ik op de kinderafdeling van chirurgie!
Voor nu, weer een héle dikke kus uit Zanzibarrrrrrrr!
xxxxxxxxxxxxxxxxx
-
17 Maart 2014 - 15:54
Johan Hessler:
Hé Ruby,
Wat een avontuur, maar volgens mij liggen het paradijs en de "hel" wel dicht bij elkaar daar zeg!!!
Ik kom al niet graag in Nederland in het ziekenhuis maar daar.......
Veel plezier en succes nog met je werkzaamheden, ik blijf je leuke verslagen volgen, ze zijn heel erg leuk!!
groeten
Johan -
17 Maart 2014 - 16:24
Patricia Schepers:
Het is weer superleuk om te lezen wat je allemaal mee maakt, wat een belevenissen. -
17 Maart 2014 - 16:41
Wilfred:
Hoi Ruby, bedankt weer voor update, net als de vorige keren heel plezant om te lezen. Je ouders en broer en zus kijken er al enorm naar uit om ook op Zanzibar te zijn. Wij kijken gewoon uit naar je volgende verslag hahaha.
Groetjes van Anja en Wilfred en natuurlijk een dikke lebber van Chavi. -
17 Maart 2014 - 16:48
Yvonne Stam:
Hallo, ik zei het toch dat er weer een heel mooi verhaal aan kwam. Leon gaat ook nooit crocs dragen, dus zal hem dan maar niet daar naar toe sturen. En als schrijfster zal je ook je brood kunnen verdienen hoor. Grt Yvonne -
17 Maart 2014 - 16:56
Henny:
Gedverr Ruby, ik zie me al helemaal liggen met een zwart rottende voet in m,n gezicht maar wat een heerlijk verhaal was het weer, kijk weer uit naar het volgende, alleen niet meer vertellen over blauw water en wit strand word ik zoooooo onrustig van, groetjes en xxxx -
17 Maart 2014 - 17:39
Willy Van Pelt:
hoi ruby je maakt me wel aan het schrikken hoor met je beschrijving van de diabetevoetjes, ik ga mn voeten toch extra in de gaten houden ben wel jaloers op je wat je aan mooie natuur meemaakt, en snorkelen is niet zo moeilijk hoor je moet alleen je pijpje boven water hebben als je wilt ademen hebben we je op zwemles toch geleerd.. ben steeds blijer met onze ziekenhuizen al mopperen we altijd als we erin liggen....
hopen dat je op de kinderafdeling een aantal kinderen blij kunt maken......veel succes daar en kijken uit naar je verslag
groetjes en een dikke knuffel van ons.....
lucas en willy -
17 Maart 2014 - 17:57
Ineke Hartman:
Het is zeker super leuk om je reisverslagen te lezen. Wat een heel andere wereld dan hier. Dat je die schildpadden gezien hebt is wel super super gaaf!!!!! En dan ook nog dolfijnen!!! Heel bijzonder.
We wensen je veel succes op de kinderafdeling en tot het volgende verslag!!!
Kuzzzzzz -
17 Maart 2014 - 20:12
Yvonne:
Wat een belevenis op de ok en het ziekenhuis!!!hoe anders kan het allemaal zijn op deze wereld!!maar zo te lezen heb je het wel erg naar je zin daar!fijn!!!!!het is elke x weer leuk om te lezen!ik krijg er ook altijd een beeld bij!!!hahaha
Tot vlug weer!gr. Van mij en roel en een koppie van bran -
17 Maart 2014 - 20:22
Kees:
Hey Rup,
Wat is het toch een eiland met schrille contrasten, van stinkende wonden onder je neus en bijkomen tijdens je operatie tot de nemo vissen, dolfijnen, witte stranden en reuzenschildpadden.
Ik verheug me er al op om al dat natuurschoon in het eggie te zien.
Vroeger werd bij de ehbo verenigingen geleerd om op deze manier te zwachtelen zoals je beschrijft, maarja, volgens mij lopen ze daar geen 10 jaar achter maar 100 jaar.
Die plegen zijn het nou eenmaal zo gewend en laten ze niks wijs maken door een westerse bijdehante blanke pleeg in opleiding.
Succes op de kinderafdeling. Het zal soms niet meevallen daar.
Ik kijk nu al, zoals zo velen, weer uit naar je volgende blog.
Take care....................
Papsie -
17 Maart 2014 - 20:53
Janica:
Hallo meisje,
Wat een ontzettend leuk geschreven verhaal weer ... het kost me geen enkele moeite om het te visualiseren ... maar wat hebben wij toch een geluk dat we in het ontwikkelde Europa wonen en niet daar ... tenminste wat de gezondheidszorg betreft ... qua temperatuur en stranden hebben wij het nakijken!
De collega's lezen ook met veel plezier de verslagen en ik hoor ook van alle kanten dat je misschien ook als schrijfster een hele goede toekomst te gemoed zou kunnen gaan!
Inmiddels weten we dat je nog even op je favoriete broek moet wachten want Wouter gaat pas in augustus naar Zanzibar!
Maar ik beloof je dat als ik plek over hou in de backpack dan neem ik hem persoonlijk mee ....
Past hij er niet in dan trekt je zusje hem misschien wel even voor je aan !!! hahahaha!!!
grapje!!
Je skype verhaal van vandaag over de geringe tot afwezige pijnbestrijding bij de wondverzorging van de kinderen heeft me wel enigszins geschokt .... ik hoop dat jullie daar geen slapeloze nachten aan over houden!! Wees lief voor de patiënten en elkaar,
Dikke kus, je mamsie
-
18 Maart 2014 - 08:44
Hennie Van Gink:
Hoi Ruby,
Meid allereerst wil ik je zeggen dat je fantastisch leuk kan schrijven zeg.
Het is echt genieten.
Zo te horen en te zien maak je van alles mee,van schitterende natuur tot bizarre belevenissen in het ziekenhuis en rond de o.k.Ben toch wel blij dat het hier wat beter geregeld is,en dan schelden wij nog .
Meid heel veel plezier en werkgenot in het mooie Zanzibar
Groetjes en dikke kus,Hennie. -
18 Maart 2014 - 10:42
Miranda Hessler:
Hey Ruby,
wat een belevenissen allemaal,allereerst complimenten over je schrijven .
De manier waarop je dat doet is fantastisch en superleuk om te lezen,je ziet het
letterlijk voor je.Wens je alvast sterkte met de kindjes dat zal nog wel heftiger worden.
Nou kanjer kijk uit naar je volgende verslag,suc6 en een dikke knuffel van je tante!xxx -
20 Maart 2014 - 10:34
Oma En Opa Hessler:
Lieve Ruby,
Wij hebben weer belangstellend je reisverslag gelezen en krijgen steeds meer bewondering voor je,.
wat een belevenissen doe je daarop. Maar wij hopen wel dat je de westerse tradities niet verleer en
gezond en wel naar huis komt. Tot de volgende keer, veel knuffels en kussen van Oma en mij.
gegroet opa -
21 Maart 2014 - 14:50
Mario:
Hoi Ruby,
Wat een ervaring. al dat bloed rond je oren te zien spuiten. Jij liever dan ik.
Dat snorkelen daar in tegen. Dat wil ik ook wel weer. Het is echt super om al die mooie vissen te zien.
Heb je ook nog een Rog onder ge vandaan zien schieten?
Heel veel liefs ook van je kleine neefje xxx Mario & Lodewijk.
P.S. natuurlijk Stien niet te vergeten. -
22 Maart 2014 - 21:13
Oma Van Boy En Babette:
Hallo Ruby,
Het was weer een genot je verslag te lezen. Inderdaad, het is zoals menigeen al gezegd heeft, alsof we er zelf bij zijn. Het blijft verbazingwekkend zoals de werkwijze daar is, zo zie je, we hebben het hier nog niet zo slecht. De andere kant van de medaille is...je ziet ook mooie dingen daar die je hier niet tegenkomt. Dus geniet daar vooral van. Verder wens ik je nog een hele mooie tijd daar. Heel veel lieve groetjes van ons. Fam. Jansen. -
23 Maart 2014 - 12:58
Lydia Usher:
Hi Ruby,
Wat een mooie verslagen heb je gemaakt. Ook ik heb er van genoten en ook van hoe je het verwoord allemaal. Ik kreeg van je moeder je Blog gegevens. Kan ik ff reageren.
Geweldig dat je zo'n kans hebt om dit te kunnen doen. Echt een enorme ervaring waar je later op terug kunt kijken.
Fijn dat je zo begaan bent met de patiënten. Mooi dat je dit beroep hebt gekozen en dat je dit aan kunt.
Schokkende dingen die je mee maakt en ziet. Heel veel succes met deze stage en geniet ook van je komende vakantie met je ouders en R&R. Fijn vooruitzicht.
Groetjes van Lydia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
